“Şimdi seninle bir yola çıkacağız,” diye fısıldadı.”Yolun sonu bataklık, yolun sonu kadere veryansın…” Dudakları buruk bir gülümsemeyle kıvrıldı.”Merak ediyor musun hiç? Hangimiz yanacak olan, hangimiz yangın?”
Sayfa 24Kitabı okuyor
Veryansın etmek çare değil
Çare kurtarmak insanlığı.
Biraz da veryansın edeyim
Edebi olarak çok şey katan bir kitap türü olmasada ne zaman Ahmet Batman okusam kelimelerin bir araya geldiklerinde ki o ses ahengini seviyorum ve belkide gerçekte hiç yaşayamayacağımı düşündüğüm o vıcık vıcık aşk hikayesine en sonunda yine düşüyorum galiba. Burak ölmeyecek diye umutlanıyorken bir anda ölüvermesi beni gözyaşına boğdu ne yazık ki. Güzel seven adamların ömrü kısa oluyormuş hikayelerde bile bu böyle. Gerçek hayattaysa en çok kendinden nefret ettiren sevgi neymiş aşk neymiş zerre haberi olmayan erkekler yaşamaya devam ediyor büyük bir haksızlık bu en çok da öyle erkeklerle yaşamak zorunda kalan kadınlar için. 
Ahmet Batman ( Konu nasıl buraya geldi bilmiyorum galiba fazla abarttım amaaan benim incelemem sonuçta kime ne ?)
Zaman iyi gelmiyordu
Zaman iyi bir ilaç da değildi.
Bazı ruhlar sahiplerinden şikayetçidir.
"Aptal kalbim, en çok onun savurduğu yere gitmek istiyordu."
Babam, kimseyle konuşmayacağım yaramdı.
Benim küçük tatlı kızım.
Sessizlik benim çığlığım...
Uzun insanlık tarihinde halkın tek tutunduğu dal masal olmuştur, dersek, o kadar da yanılmayız. Insanoğlu doğa karşısında, olaylar karşısında içini dökmek zorundaydı, veryansın etti masala. Insanoğlu kendine bir dünya yaratmak zorundaydı, veryansın etti masala. Insanoğlu yeni dünyalar özlüyordu, veryansın etti masala. Insanoğlu kızıyordu, öfkeleniyor, gülüyordu, veryansın etti masala. Düpedüz, açık açık söyleyemeyeceklerinin hepsini masala döktü. Masal insanlığımızın malıdır. Bu hiçbir sanata nasip olmamıştır. Köylünün, kentlinin, okumuşun okumamışın, herkesin malıdır. Herkesin tadıdır.
Kalktım.
Bu gecede diken oldu yastık yüzüme.
Doğruldum.
Seni anlattığım o medcezir düştü gönlüme.
Ayaktayım.
Veryansın geceler, sinem ateş, içim virane.
Yoksun.
Soramıyorum sana nerdesin diye.
Öyle uzak
Öyle uzaksın ki
Seni artık
Yakın göremiyorum sevgili
...
Uzak yangınlar
Vurdumduymaz hayat
Veryansın doluyuz
Bir bilsen ah bir bilsen
...
-Hüsnü Bala