283 syf.
·
Puan vermedi
·
15 günde okudu
Toplum içinde olduğum zamanlarda da hayranlığımı ifade ederken yapay bir heyecan sergileyip etkileyici şeyleri abartarak içimin ne kadar hissiz ve kayıtsız olduğunu gizlemek için bir anlamda gösteri yapıyordum.
Okur Takip Önerileri
Hiç bir yere tutunmadan, hiçbir yerde köklenmeden, akan suyun üzerinde kayar gibi yaşıyordum ve bu soğuklukla ölü, cesedimsi bir yan olduğunu gayet iyi biliyordum.
Olanlara karşı çıkmıyor veya onu geri döndürmeye çalışmıyordum.
“bir budalalık yapma, beni anla, beni bağışla!”
İsteklerimin giderek daha da azaldığını ve zayıfladığını, duygularıma bir tür donukluğun yerleştiğini görüyordum; belki de en iyisi şöyle ifade edecek olursam, bir tür ruhsal iktidarsızlık ve yaşamda tutkuyla yer alabilme yetersizliği hissettiğimi söyleyebilirim.
Kafamda kurulu bir makina vardı ve bu makina, durmadan, ara vermeden düşünceler, izlenimler sıralıyordu.
Siliniyorum. Mürekkebim az geliyor. Çok hafifledim. Artık ancak ölünce ağırlaşabilirim.
Ben dalgın bakışlarla, gürültülerin arasında kendime bir yol açıp, ne parasına olursa olsun kapıya ulaşmaya çabalıyordum.
Her söylenileni almak yok mu, şu sözünün eri olmak yok mu; bitirdi, yıktı beni.