Hayallerimden vuruldum, ağır yaralı ruhum.
Ölmedim ama kırıldım.
Hayallerimin kırıldığı yerde kaybettim o heyecanımı.
Tutkusu, hayat enerjisi yüksek, içindeki çocuğa inanan o küçük kızı,
Kaybettim.
Ben ölmedim ama o çocuk kalpli kız öldü.
Çok yandı canım.
Yaşıyorum bu adaletsiz hayatta,
Nefes alıyorum yaşamak buysa eğer.
Ama bana sorarsanız yaşamıyorum.
Nefes alıyorum ölülerle aramızdaki tek farklılık bu
Çünkü hissetmiyorum. Hissizlik de bir ölüm değil mi zaten ?
Duyguların ölmesi, isteklerin, hayallerin, heyecanların ölmesi. Bunlar olmadan nasıl yaşadığını hisseder ki bir insan ?
Tekrar yaşadığımı hissedeceğim güne, hayata döneceğim o ana karşı umudum var mı ?
Var.
Umudum ölürse gerçekten ölürüm.
Biliyorum.
Umutlarımın hayat bulacağı güne kadar nefesimin koynunda yaşıyor olacağım.
Uykuya dalar gibi....
Bibliofila✒️❤️
(Alıntı değildir. Bana aittir.)
Hayat, eğri büğrü yazılmış bir mesajdır karanlıkta...
*özgün hali çeviriye ancak solgun şekilde yansıtılabilecek bir mecaz*
~~~Bugün Solgun Ateş'in bir başyapıt, hatta 20.yüzyılın en önemli romanlarından biri olduğu kabul edilir. 
Vladimir Nabokov un en yenilikçi ve en girift romanı olduğu da gönül rahatlığıyla söyleyebilir :):(: Okunup geçilecek bir kitap değil; kavranmayı ve çözülmeyi bekleyen
Gerçekten ne gerek var ya öyle şeylere...
Bir sabah uykudan kalkarız, görürüz ki birbirimize yıldırım aşkıyla vurulmuşuz. İkimizden birimiz, diyelim ben aşık oldum sana, vuruldum. O zaman ne olacak? Kime lazımdır bu aşk, sana mı, bana mı? Hem hayatı zorlaştırmaya ne lüzum var? Zaten hayat karışık, dolaşık bir şeydir.
Shakespeare, Moliere
_İnsan nasıl canını kurtarmak için kaçarsa bir ayıdan, ben de öyle kaçıyorum karım olduğunu iddia eden o karıdan. Ben artık kendimin değilim. Ben bir eşeğim. Bir kadının kocasıyım. Üstümde hak iddia eden kadına aitim. Siz nasıl atınız üstünde hak iddia ediyorsanız o da benim üstümde öyle. Bir hayvana sahip çıkar gibi istiyor beni. Hani beni bir
