Ümitvâr
Ey gönlü kırgın kırlarda savrulan
Yırt at yüzünün kıvrımlarında at koşturan hüznü
O esrarlı dağların ardında yine marallar kol geziyor
Yine çiçeğe koşuyor son sürat mevsim
Yemyeşil bir dünya kök salıyor baharın rahminde
Dal kıran fırtınaların ardından esen bu ılık rüzgar
Telaşlar vakurlaşıp gülşenler nihayete erdiğinde
Bir müstesna bergüzar gibi seni bekliyor
Kuşların kanatları göğün kalbine nazır
Tel tel dökülüyor uçmak sancısı içlerinde
Gün ışıyor yeniden ufkun belirsizliğinde
Taptaze bir yaşamak büyütüyorsun içinde
Hele dayan az daha, kötülük yenilgide,
Kaçarı yok,kördüğümler bir bir çözülmede
Tüy gibi hafifliyor hasret,vuslat yitmekte
Sen artık bu efsunun başlangıcına âmilsin
Yırt at yüzünün kıvrımlarında at koşturan hüznü
Her zamankinden daha çok gülmeye kâmilsin
'Nazlı Yardan Cüda Düşen Aşıklar
Gelip Gönlüme Nasihat Eyleyin
Eğer Vuslat Ahiri Hicran İse
O Yârin Zülfünü Kement Eyleyin.'
"Haylidir kalem mürekkebe değmiyordu."
Dedim : ‘‘ Derviş! Yâr mısın, yara mı? ’’
Dedi : ‘‘ Vuslât gözüyle bakarsan; yâr, hasret gözüyle bakarsan; yara. ’’ Bir ân durdu ve son sözü söyledi:
‘‘ Seviyorsan bakmayacaksın zarara ve kâra... ’’
🌙🔐