“Sen de mi Radiohead’i seviyorsun?”
“Kim sevmez ki?”
Sayfa 11
Artık ne mutlu ne de mutsuzum.
Her şey geçip gidiyor.
Sayfa 112 - İthaki Yayınları
Ölmek istiyorum. Ölmek zorundayım. Hayatın kendisi tüm suçların kaynağı.
Sayfa 107 - İthaki Yayınları
Okur Takip Önerileri
Ölmek istiyorum. Şimdi her zamankinden daha çok ölmek istiyorum. Artık dönüş yok.
Sayfa 107 - İthaki Yayınları
Acı çekenler başkalarının acı çektiğini hissederler.
Sayfa 104 - İthaki Yayınları
One göre ben hâlâ, ölmeyi bile becerememiş utanmaz, aptal bir hayaletten, “yaşayan bir cesetten” başka bir şey değildim.
Sayfa 94 - İthaki Yayınları
(Toplum seni canlı canlı gömer.)
Sayfa 77 - İthaki Yayınları
“Toplum dediğin şey sen değil misin?”
Sayfa 77 - İthaki Yayınları
“Para bitince herkes gider.”
Sayfa 53
O kadar sefildim ki bazen bir düzine lanete maruz kaldığımı düşünürdüm, bunlardan herhangi biri normal bir insanın hayatını ezip geçebilirdi.
Sayfa 13 - İthaki Yayınları
Utanç dolu bir hayat yaşadım.
Sayfa 11 - İthaki Yayınları
Sessizlik bunaltıyordu beni. Sessizliğin sessizliği değildi bu. Benim kendi sessizliğimdi.
Sayfa 25
Keşke benim dışımda herkes yok olsa… …diye düşünürdün hep
Çok mutlu görünüyorsun. Mutlu görünen insanlardan nefret ederim…
Benim… kimse için önemin yok öyle değil mi? Belkide ölsem daha iyi!
Sanki Dante'nin suratı bir dünya haritasıymış gibi geldi birden. Karanlığı olmayan bir dünya.
Karanlığı olmayan bir dünya. Ne güzel bir düşünceydi.
Sayfa 64
İlk aşklar belki hiç unutulmaz, ama mutlaka sona erer.
Sayfa 182
Hiç arkadaşı yok, öğle teneffüsünü roman okuyarak tek başına geçiriyor. Çoğu açık açık nefret ediyor ondan.
Sayfa 12
Yüzebiliyordu, çizim yapabiliyordu, insanlarla konuşabiliyordu. Şiir okuyordu ve kendini seviyordu. Bu nasıl bir histi acaba, kendini sevmek? Bazı insanlar kendilerini sevmezken neden ötekilerin kendini sevdiğini merak ettim. Belki de işler böyle yürüyordu.
Sayfa 83
“Çizim defterini getirmişsin.”
“Evet.”
“Bana çizimlerini mi göstereceksin?”
“Hayır. Seni çizeceğim.”
Sayfa 80
“Beni arıyordun,” dedi.
Ona baktım.
“Rüyanda. Beni arıyordun.”
“Ben hep seni arıyorum,” diye fısıldadım.
Sayfa 71
Yalnız hissediyordum ama kötü bir şekilde değil. Yalnız olmaktan çok hoşlanıyordum. Belki biraz fazla hoşlanıyordum.
Sayfa 64
“O kadar karmaşık biri değil, Ari.”
“Hiç konuşmuyor.”
“Bazen insanlar konuştuğunda, doğruları söylemezler.”
Sayfa 16
“Anne, orada aşkı bulabilecek miyim? Çünkü burada bulma fırsatım olmadı.”
Sayfa 198
“Aşk yüzünden ölmüyoruz. Ne olursa olsun bugün öleceğiz. Sen beni hayatta tutmakla kalmadın, yaşamamı sağladın.” “İki erkek tanıştı. Birbirlerine âşık oldular. Yaşadılar. Bu bizim hikayemiz.”
Sayfa 309
Son arkadaşımı öptüm çünkü dünya bizi bir araya getirdiyse bize karşı olmazdı.
Sayfa 309
“Belki hayat boyu yanlışlarla yaşamaktansa bir gün doğru yapıp mutlu olmak daha iyidir.”
Sayfa 309
“Her şey iyi gidiyor. Herkes ve her şey ölüyor. İnsanlar berbat, dostum. Yıkılmaz ve sonsuz olduğumuzu düşünüyoruz çünkü ankesörlü telefonların ve kitapların aksine düşünebiliyoruz ve başımızın çaresine bakabiliyoruz ama eminim dinazorlar da hakimiyetin sonsuza dek kendilerinde olduğunu düşünmüştü.”
Sayfa 174
“Seni hiç öpmeseydim bile bana hep istediğim hayatı verdin.”
Sayfa 277