İnsanın önemli anlarda dilsizleşen bir
filozof olduğunu keşfetmesinden daha korkunç bir şey olamaz. O zaman hiç durmadan gitmek, gitmek için şiddetli bir arzu duyuyorum; oysa biliyorum ki göçebelik hayatı da sadece bir yanılsama. Bütün bunlardan geriye kalan, yıpranmış hayallerin hışırtısı; bu hayaller, çok fazla kullanılmış hediye paketi kâğıdı gibi hışırdıyor kafanın içinde.
Sayfa 98 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
İçimdeki kin sağır ve dilsiz bir kin ve kendini tüm konuşmalara kapatmış durumda. Bir kez sevmiş olan ve hâlâ seven biri, kendini aşka elverişli bir hale getirmenin ne kadar zor olduğunu, ne kadar uzun sürdüğünü bilir. İnsan acı çekerken anlar, aşk için emek vermeye bir
daha kolay kolay kalkışamayacağını. Çekilen acı bir tür aşk tembelliği yaratır. Acı çeken kişi, bu kadar ağır bir işi boşu boşuna yaptığından korkar.
Sayfa 117 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Beni şaşırtan şey, diyorum, melankolim ile dünyanın geri kalanının bu kadar uyumlu olması. Başka bir deyişle, çoğu insanın melankolimi makul karşılamasına şaşırıyorum. Koşulların melankolisi, benim küçük ruhumun onayına muhtaç değil ki.
Sayfa 122 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
En korunmasız anımda ruhumun dibine kadar okunduğu izlenimiyle çalkalanıyor
içim. Bu nedenle, çocukluğumdan beri bildiğim bir tür içsel vandalizme yuvarlanıyorum şimdi. Bir şey çalmak, bir şeyi tahrip etmek ya da birine bağırıp çağırmak istiyorum. Fuayeye dönüyor, bir koltuğa oturuyorum ve duygularımın başka duygularla yer değiştirmesini bekliyorum. Çocukluğumun içsel vandalizmi de bir kendini terk etmeydi aslında.
Sayfa 123 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Gerçekleşmeseler de, hayatta kalmayı başardı benim isteklerim.
Havadan rahatsız oldunuz mu? diye soruyor Dr. Adrian.
Şimdilik pek sayılmaz, diyorum.
Farklı duygular hissediyor musunuz?
Şu anda hiçbir şey hissetmiyorum, diyorum.
Yağmurun güzelliğinden, diyor.
Kuşkuyla gülüyorum
Sayfa 133 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu