Şu şekilde bir alıntı yapsam abartı olmaz herhalde, Dostoyevski "İnsancıklar" adlı kitabında: "Çok tuhaftı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu." diyor.
Şimdiye kadar okuduğum kitaplar arasından beni en çok etkileyen olmasa da ilk 3' e kesinlikle girer! Fakat spoiler verecek çok şey var bu nedenle ne düşündüğümü düzgün bir şekilde aktarabileceğimi düşünmüyorum, ki kitabın sonunu söylemek isteseydim bile kendimi yeterince ifade edemezdim sanırım.
O kadar şok oldum ki ağlayamıyorum. Böyle olmasını beklemiyordum, gerçekten. Sıradan bir kitaba benzemiyor. Gerçekte olabilecek olaylar o kadar sarsıcı bir şekilde anlatılmış ki... Hiç beklemediğimiz bir anda yine hiç beklemediğimiz kişiler hiç beklemediğiniz eylemlerde bulunabiliyor(spoiler vermeyeyim diye canım çıktı fark ettiyseniz:). İnsanlar çok garip canlılar. İşlenen suçun sonrasında yaşanan pişmanlık, tedirginlik hâli ve benzeri duygular karakterlerin kafasında yer almaya başlarken psikolojilerini bozuyor.
Kitapta üniversiteli 6 gencin hikayesini anlatılıyor. Antik Yunan Edebiyatı okuyan gençler, kendilerini umulmadık bir yola sürüklüyorlar. Ani kararların hayatın geri kalanını nasıl etkileyebileceği gösterilmiş. İnsan doğasının gerçekleri kendini gösterirken kendinizi karakterlerin yerinde buluyorsunuz, beyinlerinin içine giriyorsunuz, nasıl düşündüklerini anlıyorsunuz. Bu, insana arada sırada ürpertici gelebilse de genel hatlarıyla çok etkileyici olduğunu düşünüyorum. KESİNLİKLE okunulması ve herkese de önerilmesi gereken bir kitap, yazarın diğer kitaplarını okumayı iple çekiyorum zira "Saka Kuşu" hakkında çok güzel yorumlar okudum:))
