27 ocak
--
oynadık, güldük
sevildik.
ailelerimizin kollarından koparıldık
ve ateşe atıldık.
sadece birer çocuktuk.
bir geleceğimiz vardı.
avukat, haham, eş, öğretmen, anne olacaktık.
hayallerimiz vardı, sonra hiç ümidimiz kalmadı.
gecenin ortasında götürüldük
vagonların içinde sığır gibi, havasız
boğularak, ağlayarak, aç, ölerek.
dünyadan ayrılmış, bir daha var olmamak üzere.
küllerden yalvarışımızı duyun.
bu insanlığa yapılan vahşet tekrar
olamaz. bizi hatırlayın, çünkü biz
rüyaları ve hayatları
çalınan çocuklardık.
--
barbara sonek