Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Ray Bradbury’nin Fahrenheit 451 kitabını okuduktan sonra okumayı kafaya koyduğum kitaptı. Kitapta yazarın değişik zamanlardaki 16 öyküsü var. Bunlardan 11 tanesi Fahrenheit 451 gibi, kitapların yakıldığı distopik bir gelecekte geçiyor. 3 tanesi bağımsız öykü. Diğer 2 öyküye ise Fahrenheit 451’in ilk versiyonları, bir nevi taslak ve daha sonra yazarın geliştirdiği değiştirdiği versiyonları diyebiliriz. Yazarın zaman içinde değiştirdiği karakter isimlerini, değiştirdiği kitap alıntılarını, farklı hikaye örgüsünü görmek güzeldi. Hatta buradaki iki versiyonu (Geceyarısından Epey Sonra ve İtfaiyeci) ile asıl kitabı karşılaştırarak okuyup değişmiş yerleri fark etmek epey eğlenceliydi.
Diğer hikayelere gelecek olursak güzel hikayeler olduğu gibi bana sıkıcı gelen hikayeler de oldu. Ama zaman kaybı olarak düşünmedim.
Kitapların yakılmadığı ve bu kadar pahalı olmadığı bir dünya dileğiyle…
Yazıldığı zamana göre düşünüldüğünde gerçekten mükemmel bir hikaye. Kitapların yakıldığı, herkesin tek tip yaşamaya zorlandığı ve başarıldığı bir distopya… Üstelik bu yaşamı insanların bizzat kendisi bile isteye kabul ediyor. Ve bu isteklerinin dayandığı nedenler de gayet mantıklı nedenler. Bunu kahramanımız Montag ile itfaiye şefi arasındaki konuşmalardan anlıyoruz. Kitabı sonu hariç beğendim.
Bu kitabın 1966 ve 2018 de olmak üzere iki tane film uyarlaması var. Kitabı okuduktan sonra onları da seyredebilirsiniz. 1966 yapımı olan kitaba daha bağlı ve kendi zamanına göre çok güzel bir film. Ama şimdi izleyince sahneler çok amatörce geliyor. Ama sahne kostümleri, düz ekran televizyonlar, tek kişilik uçan taşıtlar falan güzel bir gelecek tasviri olmuş. 2018 yapımı ise daha teknolojik. Filmde yapay zeka, sosyal medya, dronlar, bilgisayarlar, çipler, genetik falan ne ararsanız var. Sadece kitaplar değil bütün bilgi kaynakları yok ediliyor. Film kitaptan farklı ilerliyor ve farklı bitiyor. Karakterlerden bazıları çıkartılmış. Yani sadece konusu kitaptan esinlenilmiş gibiydi. Film izlemeyi sevenler şans verebilirler.
Yazarın ‘Yakma Zevki’ isimli kitabında da bu hikayenin 2 farklı versiyonu daha var. Daha çok taslak gibi, daha kısa. Zaman içinde değiştirdiği, geliştirdiği yerleri görmek açısından o kitabı da okuyabilirsiniz.
Bence bu kitabı okumak için 3 tane neden var. Eğer bu nedenlerden birisini karşılıyorsanız okumanızı öneririm.
1- Fahrenheit 451'i okumamamış olmak
2- Bu yazarın hayranı olmak
3- Yakma Zevki dışındaki bütün bilim kurgu türündeki kitapları okumuş olmak
Spoiler içerebilir.
İncelemeye gelecek olursak.
Kitap akıcı, bilim kurgu sevenleri tatmin edecek düzeyde. Kitabın kurgusu bence iyiydi. Kitapta Fahrenheit 451'in öncülü olan bir öykü yer alıyor ve mars yıllıkları kitabında yer alan 1-2 öykü de bu kitapta yer alıyor.
·
Puan vermedi
Beni de yakın.
Nazi döneminde bir şaşa ile yakılan kitaplarla ilgili görseller hala gözümün önünde. Bizim ülkemizde de az örneği yok bunun.
Yakma zevki bambaşka bir duygu. Nerden baksanız cinsel bir hazza yakın.
Ray Bradbury büyük bir yazar. Bu kitap da harika öykülerden oluşuyor.
Hatta dikkatli okursanız sıcaklığın 451 Fahreneit'a ulaştığını hissedersiniz.
Ray Bradbury tarzını sevdiğim bir yazardır. Bilimkurgu gibi bir türü şairane diliyle mükemmel bir şekilde ele alıyor gerçekten. Kimilerine göre bu anlatımı çok zorlayıcı olsa da ben Bradbury okurken kendimi su içiyormuş gibi hissediyorum. Yorucu bir okuma döneminden sonra sıkılmadan okuyabileceğim bir kitap olduğunu düşündüğüm Güneşin Altın Elmaları beni yanıltmadı. İçinde toplam 32 öykü bulunan kitap tamamen bilimkurgu öykerinden oluşmuyor. Ray kariyerinin başındayken birçok alanda hünerli olduğunu ispatlama girişiminde bulunuyor ve bunun altından da ziyadesiyle kalkıyor bana göre.
Ray Bradbury'nin bu kitaptaki öykülerinin büyük çoğunluğu aile içi ilişkilere ve yeni dünyaları keşfetmeye odaklanıyor. Aralarından en çok Buz ve Ateş, Zaman Makinesi, Güneşin Altın Elmaları ve Bitmeyen Yağmur öykülerini beğendim.
Derlemedeki bazı öyküler seride yer alan diğer kitaplar olan Yakma Zevki ve Mars Yıllıkları'nda da mevcut. Eğer bu öykĵler hala hatrınızdaysa atlayıp diğer öykülere geçiş yapabilirsiniz. Son olarak 7 puan verdim çünkü öykülerin çoğu bilimkurgudan uzaktı. :)
Doğa acımasız veya adaletsiz değildir. Bu bizim beklentilerimizle alakalıdır. Doğa her zaman iyi ve kötü yönlerini göstermiştir. Fakat insanların kendileri için aldığı önlemler bunun olumsuz yanlarını görmemizi engellenmiştir. Bu yüzden olumsuz yönleri yokmuş gibi yaşamaya devam ediyoruz. Teknoloji dediğimiz şey bunu görmekten bizi uzaklaştırıyor.
Çok fazla hikayenin yer aldığı bir eser. Her hikâye birbirine benzer gibi. Aynı şekilde her hikâye tek bir roman olamaya müsait. Bilim kurgu olarak aldım ama daha çok fantastik tarzda. Bana bilimsel verilerle oluşturulan bir kurgu olduğunu hissettirmedi. Fahrenheit 451 kirmizi renkli olan kitap bu söylediğimi karşılıyor olmalı. Ve burda parça parça verilmiş hikayeler orada tam olarak verilmişse muhtemelen ilk okudugumdaki gibi bir etki olusmayacak. Bu kitapta teknik olarak sıkan şey diğer kitapta ise konu olarak sıkacaktir. Bu kitap bana göre basılmamasi daha doğru olurdu.
Az önce kitabı bitirdim ve hala etkisini üzerimden atmaya çalışıyorum. Kitap, Montag adlı bir itfaiyecimizin (küçük bir uyarı:kitapları yakma işine bu kitapta itfaiyecilik deniyor çünkü bu distopyada kitap okumak, bulundurmak yasak) kitapları insanlar neden okuyor, neden yasak olduğu halde ölümü göze alarak okuyorlar diye bir sorgulama yapması ile başlıyor. Kitap gerçekten su gibiydi sadece derslerim vardı bu yüzden hemen bitiremedim. Zaten 202 sayfa hemen bitirirsiniz. Kitap beni gerçekten çok etkiledi, inanılmaz bir okuma zevki verdi ve eğer bilim kurgu klasiklerine başlamayı düşünüyorsanız bu kitapla başlayın çünkü sizi kendi dünyasına alıyor ve çıkartmıyor . Tam anlamıyla mükemmeldi. Övüldüğü kadar varmış, 10/10 bir kitaptı . Elimde olsa 100 puan bile verirdim.
Yakma Zevki Üzerine
"Kitapların yakıldığı yerde insanlar da yakılır."
( Heinrich Heine)
Ray Bradbury Yakma Zevki'nde meşhur romanı Fahrenheit 451 romanınının temelini oluşturan hikayelerini sunuyor bize.
Hikayeler kabaca 1940'lı yıllardan başlayıp 2300'lü yıllara kadar geniş bir zaman aralığında geçiyor. Kitapların devlet emriyle, itfaiyeciler marifetiyle yakıldığı bir dünyada yaşananlara şahit oluyoruz. Yazar edebi kariyerinde ilham aldığı Poe ve Lovecraft gibi bir çok yazarı hikayelerinde kahraman olarak kullanıyor. Yakılan kitaplara ve değişen çirkinleşen dünyaya "Bilimkurgusal" bir ağıt okuyoruz. Dirilen ölüler, dünyadan Mars'a kaçıp orada yaşamaya çalışan yazarlar ve hayali kahramanlar, zaman yolculukları, tv radyo gibi kitlesel iletişim araçlarıyla tek tipleşen insanlar, kitap okuyanları, bulunduranları ihbar eden muhbirler ve tüm hikayelerin arka planında büyük bir savaşa sürüklenen insanlar.
Ray Bradbury tıpkı çok sevdiğim diğer meslektaşı Stanislaw Lem gibi "Bilimkurgu"yu müthiş bir araç olarak kullanıp dünün ve bugünün insanının yarın neye dönüşeceğini kullanarak çok etkileyici biçimde anlatıyor bize.
"KİTAPLAR GİBİ İNSANLARI DA YAKMAYACAĞIM NE MALUM?"
Fahrenheit 451 kitabını okumuştum devamı olarak düşündüğüm için bu kitabı okumaya başladım. Fakat devamı değil ilk kitabın bir öncesi gibi. Içinde kısa öyküler yer alıyor, hepsi yakma üzerine. Içinde yer alan öykülerden bazıları da kitapların yakıldığı ve okumanın kısıtlandığı bir dünyayı anlatıyor. Kitabın içinde insanlarında yakıldığını anlatan bir bölüm var. Mezarlıkların olmadığı her ölenin yakma fırınında yakıldığı bir dünya. Çok farklı bir dünyadan bahsediyor düşündürücü ve merak uyandırıcı.
Ray Bradbury'nin okuduğum dördüncü kitap.
Resimli adam bir cadı tarafından lanetlenir ve vücudunda dövmeler ortaya çıkar. Bu dövmeler geleceği göstermektedir. Gittiği her yerden kovulur, bir gece çölde başka biriyle karşılaşır ve hikayesini anlatır. Adam onunla kalmasına izin verir. Gece Resimli adam uyuduğunda adam uymayıp onun dövmelerinin değişmesini izler ve hikaye böyle başlar.
Bradbury kitaplarında genel olarak kitapsız bir dünyadan, korku yazarlarının unutulmasından özellikle Poe'nun unutulmasından korkuyor gibi. Ayrıca başka kitaplarda olan hikayeler de bu kitapta yer almış. Tabii hangisi hangisinden önce yazıldı bilmiyorum. Benim fark ettiklerim, Yakma Zevki ve Mars Yıllıkları'nda olan hikayelerdi.
İlk kitaptan daha uzun ve daha akıcı. Yan hikayeleri okumak cidden hoşuma gider benim bi evrende. Fahrenheit evreni de geniş bir evren Aslında. Ateş korkuyu beslemez korkuyu biz besleriz. Ateş ise onun alevlenmesine yardım eder. Kimisine kin tutmak. Nefret , İntikam , Çamurlu Paslı yollar. onca dökülen kan, Onca savaş.Din üzerine , hayat uzerine felsefe üzerine. İlişkiler üzerine . bir ansiklopedi gibi bu kitap. Yakmak bir zevkti yok etmek bir zevkti
Geceyarısından epey sonra bu bölüme başladıktan sonra çok farklı bir aydınlanma yaşadığımı fark ettim. Çoğu şey aynıydı insanlar telefona , televizyona bağımlı haldeydi. Bakiyorm şuanda aynı... Çok dikkatimi çeken bi kısım kız sabah otların üstünde çiğ oluyor diyor, adam şaşırıyor. Yaprak söyle korkuyor biliyor musun?diyor. Cevap hayır . Aslında bizde her gün gördüğümüz ama dikkat etmediğimiz onca şey var ki onların farkına varsak belki her şey daha güzel olucak. yürüyüş sonrası kızın evlerinin ışıklarının açık olduğunu görüp şaşırıyor nedenini soruyor .Kız babam yengem annem sohbet ediyorlar cevabını veriyor o kadar garipsiyor ki ne konuşuyorlar diye soruyor.Sonra ki günlerde kadın arkadaşına gittiğini söylüyor tv izlemk için adam evde izleyemem miydin diyor elinde iltihap vardı ne olmuş diyor kadın farketmedim diyor. o kadar bağımlı olmuşuz ki neleri kaybettiğimizi neleri görmediğimizin farkında bile değiliz insan yaşarken garip gelmiyor ama bu kismi okurken hayatimzin ne kadar boş şeylere harcadığımı farkettim bana dış göz olarak bakmak çok şey kattı umarım sizde benim yazdıklarımdan bir şeyler çıkarırsınız:)
408 syf.
3/10 puan verdi
Distopik romanlar bir nebze de olsa ilgimi çekiyor ancak distopik öyküler bana göre değilmiş (: Fahrenheit 451den sonra ilginç gelebilir diye okudum ama iki üç öyküsünden ancak zevk aldım diyebilirim. En çok Ocaktaki Çekirge’yi çağımız insanına, ilişkilerine yakın bulduğum için beğendim.
Yakmaya kafayı takmış Ray Bradbury, buna kesin kanaat getirdim. İnsanı, kitabı, düşleri,aşkları, gezegenleri her şeyi yakarak sonlandırmış..
Ateşi bol bulmuş..
Dışımız serseri, içimiz kütüphane...
,,
İnsanların, uğruna canlarını feda etmeyi göze aldığı bu kitapların içinde ne var? Gerçeklerin farkına vardıktan sonra bu karanlık toplumda artık yaşanabilir mi?
,,
SORGULANMAYAN HAYAT YAŞANMAYA DEĞMEZ!
Tam olarak bu. Kitabı okurken aklıma gelen söz buydu.
Kesinlikle muhteşemdi, dün okumaya başladım, hemen bitirdim. Gerilim ve sürükleyiciliği