Eğer insanlar sürekli geçmişteki acıları canlandırmak uğruna bu denli çaba harcayacaklarına -neden böyle olduklarını Tanrı bilir- hallerinden memnun olsalar, kayıtsız bir şimdiye katlansalardı, çektikleri acı daha az olurdu.
“İnsan bütün ömrünü iki kere iki peşinde geçirir,bu uğurda denizler aşar,hayatını harcar,fakat yemin ederim,arayıp gerçekten elde etmekten korkar.Çünkü onu bulur bulmaz artık erişecek şeyi kalmayacağını bilmektedir.”