Bir ömür beklemekle geçti.. Necip Fazıl'ın dizelerindeki gibi
"Gençliğe güvenip vakit çok erken derken
Belki elveda bile diyemezsin giderken"
Ve
Özdemir Asaf'ın dediği gibi
"İnansaydım,
Bir ömür beklerdim gelmeni..
Ve inan,
Saydım,
Bir ömür geçti beni sevmeyeli.."
Allah insanı en mükemmel şekilde ve şerefli bir varlık olarak yaratmıştır. Herhangi bir ayrım yapmaksızın her insan, yaratılışı gereği saygıya değerdir. Yaratılanı yaratandan dolayı hoş görmek bunun için vardır.
Tüm kainat, bize hem celal ve azamet sahibi hem de rahmeti ve güzelliği eşsiz bir Yaratıcıyı anlatıyordu. İnsan, ilk anda, varlıkları celal ve cemal ayrımına tabi tutuyordu. Mesela çiçeği güzelliğin, bir bebeğin yüzünü sevginin eşsiz örnekleri olarak hafızasına nakşederken; gökyüzünde azameti, dağlarda ve kabarmış dalgalarda ihtişam ve heybeti okuyordu. Oysa bazı varlıklarda yalnızca celal gözükmediği gibi, bazı varlıklarda yalnızca cemal görülüyor da değildi. Biri öne çıksa da, her şeyde ikisi de vardı.