"Canımı çok yakmasına rağmen umursamıyormuş gibi yapmak zorunda olduğum anlardan nefret ediyorum."
Tsugumi Ooba
"Bazen bütün bir sabah, bir şey yapamadan her şeyi birden yapmak istemenin korkunç ızdırabı içinde kıvranıp duruyorum."
-A.Gide
hayatımda bir kadına gidipte ya ben senden hoşlanıyorum falan demedim çekindiğimde değil fırsat bulamadım çünkü bunları yapmak için kafanda hiç bir şey olmaması gerekiyordu fakat benim kafamın içi bir kişinin ismini dahi alamayacak kadar doluydu o yüzden sanırım hiç arkadaşım bile olmamıştı. hiç...
"Bazen bütün bir sabah, bir şey yapamadan her şeyi birden yapmak istemenin korkunç ızdırabı içinde kıvranıp duruyorum."
Ben "Suay" 01:32
Sevilip korunduğu için kendini öznellikten çıkartıp nesneleşen,varlığı sadece değiş tokuş konusu olan insanlar tanıyorum.
Kalp titreten duyarlılığa sahipken,ne diyeceğimi bilemiyorum...
-Kendime şunu söylediğim zamanlardayım;
"Hiç de bir şey söylemek zorunda değilsin. Yapmak zorunda olmadığın bir şey olarak hatırla bunu daima.
Sırf bulunmaz bir hiçbir şey söylememe fırsatını kaçırdığım için çok şey kaybetmişimdir"
Hata yapmak
fırsatını Adem’e veren sendin
bilmedim onun talihinden ne kadar düştü bana
gençtim ben ve neden hata payı yok diyordum hayatımda
gergin bedenim toprağa binlerce fışkını saplar idi
haykırınca çeviklik katardım gökyüzüne
bir düşü düşlere dalmaksızın kavrayarak
bulutu kapsayarak açmadan buluta içtekini
tanıdım Ademoğlu kimin nesiymiş
ter döküp soru sormak nereye sürüklermiş kişiyi.
İsmet Özel
Katman: 1.3
Dün ne halt ettim? Gelin bi' göz gezdirelim (Kendi kendime konuşuyorum).
Arkadaşımın yanına ofise gitmiştim. Akşama doğru çıkmaya yeltendim. Merdivenlerden indim ve çıkışa doğru giden o koridorda ilerlemeye başladım. Akşamları koridor karanlık oluyordu ve herhangi bir ışıklandırma yoktu. Tam çıktığım esnada, çıkışın solundan içeriye doğru bir
Perfect Days / Film Önerisi (İZLEYİN!)
Hirayama Tokyo’da tuvaletleri temizleyen ve yalnız yaşayan birisidir. Her günü rutindir ve bu rutini yaşar hiç sıkılmadan. O çünkü en ufak şeylerden, hayatın ayrıntılarından, doğanın güzelliğinden zevk almasını bilen birisi. Çoğumuz rutine öcü gibi bakarız ya da monotonluktan çok sıkılırız ve böyle bir hayat yaşamak istemeyiz. Ama acaba gerçekten rutin kötü müdür? Victor Hugo Sefiller kitabında diyordu ya; “Uzandı ve gökyüzündeki yıldızları seyretti. Çünkü bunlar bedava ve en güzelleriydi.” Tanrı o kadar güzellikler verdi ki hayatın içine acaba biz dünya telaşına ya da kötü yaşarız korkusuna kapılıp bunları göremiyor muyuz? Hirayama diyor ki filmde; “Sonra bir sonradır. Şimdi şimdidir.” Sonra sonra yaşanmalıdır biz şimdiyi yaşıyoruz ve buna odaklanmalıyız. Filme genel olarak bakarsak hiçbir şey olmuyor. Bir adamın rutinini izliyoruz. Ama zaten hayat böyle değil mi? Bence kendisine iyilik yapmak isteyen her insan bu filmi izlemeli ve Hirayama’yı anlamalı. Onu ve hayata bakışını.
Ölene kadar cevabını veremeyeceğim bir soru var içimde;
Her şeyi tek başıma yapmak zorunda kalmak beni büyüttü mü?
Yoksa içimde büyüyemeyen yaralı bir çocuk mu bıraktı?
Anneme özlem...
Bundan beş, altı yıl önceydi… Bu zamanlardı yine. Mayıs'ın ilk haftası geçmiş. Galatasaray’ım şampiyonluğa adım atmak üzereydi. Arkadaşlarla sözleştik, akşama Taksim'de şampiyonluk kutlamalarına katılacaktık... İşten eve geldim. Cumartesi akşamüzeri, koltuğa yaslandım...
Televizyonda birbiri ardına sıralanmış kapitalizmin "anneler
Kuzum benim ya...
Evini eve benzetmiş, bana da sürpriz yapmak istemiş. 🫶🏻