"Hak edilmemiş fazla yüklerimizde bir başkasının kaderine ait bir şey varmış duygusuna kapılırım, yaşadığım uzun yıllar da bunun tersini kanıtlamaya yetmemiştir."
bir kitapsa eğer yaşadığım hayat
sen ; kitabın içinde sakladığım ayraç
ne zaman unutsam yaşadığımı
hatırlatırsın bana nerede kaldığımı ..
herkes yokluğuna inanırken
varlığının tek şahidiyiz ;
bir ben.. bir kitap
olmasa da olur bir hayatın ,
olmazsa olmazı ;
bir sen.. bir de ayraç ..
* bi çocuk
Gidiyorum bu şehirden
Rutubet ve kasvetin
Kömür ocaklarında muhabbetin
Varlığın yokluğun
Büyük savaşın kıyısında
Yaşadığım senelerin ardından
Gidiyorum.
Yılmaz Erdoğan
O günlerde, yaşadığım hayatın bilerek ve kararlılıkla yaşadığım bir şey değil de, -tıpkı aşk gibi- başıma gelen ve rüyalardan çıkma bir şey olduğu duygusu içimde gitgide yükseliyor, bu karamsar hayat görüşüyle ne savaşmak ne de ona tamamen teslim olmak için kafamda böyle bir düşünce yokmuş gibi davranıyordum. Her şeyi kendi halinde bırakmaya karar vermiştim de denebilir buna.
Sayfa 394Kitabı okudu
Niye sınırlı şehirlerde yaşadığım sınırlı hayat yetmiyor bana ? Niye her gün gördüğüm yüzler beynimde bilişsel infilak yaratmıyor ? Niye bu denli içimde yeryüzünün tüm insanlarını, ırklarını, dağlarını, garlarını, havaalanlarını görmeye duyduğum bu tükenmez iştiyak ve özlem. Kütahya Simav'da doğan Tezer Özlü otostopla bütün Avrupa'yı dolaşırken daha yirmili yaşlarda değil miydi ?
Şehrimizde, her gün aynı yüzlerle yaş almanın da adı başka tür bir ölüm değil mi ? Oysa sizle muhabbet eden bir yabancı, sesi, tınısı, dokunuşu, saygısı bambaşka olabiliyor. Koreli bir genç Sofya da bana her gün meyve tabağı hazırlardı kaldığım kozmopolit bir mekan olan hostelde. O alçak gönüllüğü hangi insandan öğreneceksin ülkende ? Amerikalı amca bir jest olarak ülkeden ayrılırken çıkarıp taksi parası vermişti. İsrail'li nörobiyolog Erdoğan'ın seçilmesinden rahatsızlığını dile getirmişti ve bana bilimsel bir tavsiye vermişti. Zürih'te adresi tarif istediğim teyze benimle dakikalarca yürümüş ve beni adrese kadar ulaştırmıştı. Ne tatlıydı. Bu anılar on yıl geçse de sıcacık hafızamda. O duyguları tadabilecek misin burada, o algıları, o zaman ve mekandaki farklılık hissini ? Sevgili Endrose, hep uzaklara gitmeliyiz yeniden, ölüm bizi dünyadan götürmeden.
AŞIK OLDUĞUM MEMLEKETİM KARS
Memleketim Kars ile ilgili bir anımı anlatmak istiyorum. Ta 2014 yılından evvel yaşadığım bir mesele. Ben Kars'ta doğup büyümedim ama İstanbul Küçükçekmece Fevzi Çakmak Mahallesi'nde Balkan ve Kafkasya göçmenleri içinde büyüdüm. Dedelerim çok mükemmel Azerice öğrettiler bana. Bacak kadar boyumdayken bile sanki Azerbaycan'ın şirin
Her şey çok yeniydi. Kendimi yeni doğmuş gibi hissediyordum. Şu anda yaşadığım hayat şimdiye dek sadece havuzda yüzmüşken birden okyanusa dalmak gibiydi. Havuzda fırtınalara olmazdı. Fırtınalar dünyanın okyanuslarında doğuyordu.
Sayfa 43Kitabı okudu
"Gökyüzünden düşen hüzünler sanki adresimi bilir gibi kapımı çalmıştı. Dünyada bir kucak huzur olsa bilirdim ki bu sadece başkalarına ayrılmış şanslardı. Mutlu olacağım saatler tersine akar, hayat bana karşı kozlarını oynardı. Dünya portresi siyaha boyanmış, düşlerim kan kırmızı bir diyarda en dibe batmış, her şeyim bir hiç üzerine kurulmuştu. Hissizleşmiştim ve bedenim yaşadığım travmalar sonucu donmuştu. Cayır cayır yanmasını istesem de artık bu imkansızdı. Hissizleşmenin en üst tabakası olan bu buz kafesinde, dışarıdan gelen acılara ve mutluluklara karşı bir his besleyemiyordum. Yaz ayında yapraklarım dökülüyor, hislerim çürüyor, en dibi görüyor ve düş kırıntılarım yerlere saçılıyordu. Aklım rehber olmaktan çıkmıştı ve bedenimde hükmedemediğim acı bir yalnızlık tadı vardı. Dünyanın bir ucuna gitsem de anılarım peşimi bırakmıyordu çünkü bulunduğum buz kafesi aslında zihnimin ta kendisiydi..."
Sayfa 206Kitabı okudu
