Bu canlı Aybüke... Sen fark etmesen de canlı. Yaşıyor. Canı var. Kırılıyor... Üzülüyor... En çokta sevdiğine kırılıyor. Hatta en çok en sevdiğine kırılıyor. Ama ben... İlk defa seni kalbimde taşırken yoruldum....
Geçmiş yok olmadı. Geçmiş aşılmadı ya da temizlenmedi. içimde yaşıyor. Ama bana sunduğu bakış açısı da içimde yaşıyor: özgürlüğü görecek kadar yaşadım çünkü umudu kalbimde yaşattım. Özgürlüğü görecek kadar yaşadım çünkü affetmeyi öğrendim.
Şimdi biri senin kalbini yorsa ben daha çok yorulurum. Üzerine bir kaşık su atsalar, ben o suyun içinde boğulurum. Tüm dünya üzerine gelse ben aralarından çekilirim. Kurşun adres sormaz ama şarkısı da var adresini sordu diyelim. O oradan taşındı benim kalbimde yaşıyor derim. Diyeceğim o ki sen bir yerlerde var ol.
Sayfa 99Kitabı okudu
Poyraz Karayel
Anneleri hep kadınlardan seçiyorlar, ne ilginç. Size annemi hiç anlatmadım mesela. Pek konuşmazdı ama saçları ıhlamur kokardı. Pek kitap okumazdı ama harika çamaşır asardı. Annem gidince kalbime iyi bakamadım, erken kurudu Albayım. Kalbimde bir sızı, bilincimde bir çatlak, zihnimde bir uyuşma. Aşık olduğum ilk kadın coğrafya öğretmenim.
Aynı göğün altında duruyoruz belki
Ama, kilometrelerce uzağımdasın şimdi
Aynı güne uyanıyor aynı güneşi görüyoruz
Ama, senden bir iz göremiyorum şimdi
Aynı mehtaba bakan, aynı Ay'a aşığız biz
Ama, kalbim kalbine ulaşamıyor şimdi
Aynı yolları olan, aynı güzergahın yolcusuyuz biz
Ama, yollarım yollarından ayrı seferlerde şimdi
Aynı rüyanın içinde aynı duygulara sahibiz biz
Ama, yetmiyor işte geceler, kısa sürüyor düş'ler
Aynı hisleri yaşıyor aynı kalbi taşıyoruz biz
Ama, kader çizgisini, yazısını eksik çizmiş
Sen ki ulaşılmazım sın,sen ki yol arkadaşımsın
Çürüyeceğimide bilsem bırak bu aşk kalbimde kalsın
Filistin'de yaşamıyorum ama Filistin kalbimde yaşıyor . Ve duadan başka birşey yapamadığım için özgünüm😔
Poyraz Karayel
“Anneleri hep kadınlardan seçiyorlar, ne ilginç. Size annemi hiç anlatmadım mesela. Pek konuşmazdı ama saçları ıhlamur kokardı. Pek kitap okumazdı ama harika çamaşır asardı. Annem gidince kalbime iyi bakamadım, erken kurudu Albay'ım.
Kalbimde bir sızı, bilincimde bir çatlak, zihnimde bir uyuşma… Aşık olduğum ilk kadın coğrafya öğretmenim.
Pizza Dükkanı
Hayatımın ortasında alıştığım ne varsa bırakmış, bırakmak zorunda kalmıştım. Vücudumun her yerinde en çok da kalbimde yanık izleri vardı ve acı acı sızlıyordu. Kalabalıkları görmüyor, hiçbir sesi duymuyordum. Dünyada tek başına yaşıyor gibiydim. İnsanların arasından geçiyor, ama içlerine karışmıyordum. Aklım, kalbim geldiğim yerdeydi.Kanada’ya bir mülteci olarak geldiğim ilk sene de, bilmediğim bir dilin, kültürün içerisinde yeni doğmuş çocuk gibi şaşkındım. Her şeyi yeniden öğrenmek zorundaydım. Konuşma ile başlayarak.