CESUR YENİ DÜNYA, Son sahnesi iyi mi kötü mü karar veremesemde genel anlamda gerçekten güzeldi. Bu bilim kurgu kitapları -argo bir tabir olcak ama en güzel karşılığı bu- gerçekten güzel kafa açıyor:)
Cesur Yeni Dünya diğer okuduğum 1984, Biz, Mülksüzler' e göre biraz daha az tatmin etti beni, diğer kitaplar daha dolu doluydu sanki. Ama Cesur Yeni Dünya'nın dünyası daha yaşanabilir bir dünyaydı. Hatta neredeyse cennete benzemiş. Okudukça sürekli bu düşünce zihnimde döndü durdu:)
Kitabımızda anne, baba, kardeş aile sülale kavramı yok... Üretilen insanlar... Herkesin görevi var, herkes işini seviyor. Çalma çırpma, hastalık, mal mülk derdi, acı çekme, taciz, tecavüz, yaralanma, cinayet yok. Çocuklar mutlu, gelecek kaygısı yok, adaletsizlik derdi yok.
Hiç yalnız kalmadan yemek-içmek, gezmek-tozmak, yasamdan ve çalışmaktan zevk alıp son teknolojiyle sağlıklı ve hiç yaşlanmadan genç bedeninle uzun yıllarca yaşamak var... Ölüm korkusu olmadan sonunda da mutlu mutlu ölmek var...
Bunu ilk duyduğumda nasıl yani demiştim! Bu kitabı okumalıyım!!!
Ayrıca yazar kitabın içinde özellikle ilk kısımlarda okuyucuya güzel bir oyun yapmış, azıcık zorlanalim istemiş. Mesela 3 ayrı yerde 3 farklı grup kendi aralarında konuşurken hangi grubun olduğunu belli etmeden ondan ona geçiyor. Birini kacirirsan vay haline dikkatli olman şart.
Olaylar ve kurgusu apayrı bir şey, böyle bir dünyayı gerçekten istiyor muyuz, istemiyor muyuz? Okunmaya değer.Gerçekten sevdim.