Kopuveriyoruz
Diş gıcırdatıyor,
En mutlu anımız; girdaplarla
Boynu bükülmüş duruyoruz
Bizler
Ne atan kalbimiz var
Ne soluyan etimiz
Yavaş yavaş yok oluyoruz
Çığlıkların ensesinde
Ve varlığımızı anlamlandıracakken
Ansızın
Kopuveriyoruz
Yağan
Yakıcı yağmurlarla...
Eve daha çox vardı yavaş yavaş yürüyüp müzik dinlemek çok güzel...
İnsanlar yavaş yavaş inanmamayı, güvenmemeyi, sevmemeyi ve kronik şüpheci olmayı öğrenir. Bu gerçekleştiğinde artık ne yazık ki çok geçtir. İnsanların ''Tecrübe'' dediği şey budur. Kalbiyle bağlantısını kesmiş bir insana ''Tecrübeli'' denir.
Sigmund Freud
Yaşamak değil de yalnızca hayatta kalmanın beni yavaş yavaş öldürdüğünü farkettim. İstediklerim ve asla sahip olamayacaklarım arasında sıkışıp kaldım.
İçimde sana ait bir deniz var.Ve o denize girmek gibiydi kalbine girmek.İlk başta korkarak girmekten çekindiğim... Yavaş küçük adımlarla yürüdüm.Sonra senin dalgaların aldı beni,En derine sürükledi yani sana.Bir süre sonra alıştım,ısındım denizine vuran güneşinle.Hiç çıkmak istemiyorum kalbinden.Cünkü biliyorum kalbimde olmazsan titreyeceğim sensizlikten.Bu yüzden en çok seni seviyorum nefesim....
Bu şöförlerin zamanlama berbat!
Yorgunken arabayı hızlı sürerler, acelen varken tin tin yavaş..
Ya sabır
Git gide kötüye gittiğimin farkındayım. Daha fazla uykusuz kalıyorum. Daha az yemek yiyorum. Kafamdaki sesler arttı. Duvarların yavaş yavaş yıkılıyor. Öylece hayatı uzaktan izliyorum. Ama hissediyorum, az kaldı...
İnsan anlatmak, bağ kurmak, anlaşılmak için dünyadadır. Anlatamayınca ve anlaşılmayınca yavaş yavaş karışıyoruz, dağılıyoruz, çöküyoruz ve boğulup içimize gömülüyoruz.
Birbirimizin kapısı, umudu, çaresi ve şifası olmaya, el uzatmaya devam etmeliyiz.
Yarın hep çok geçtir.