Sapasağlam bir kalem, güçlü bir tevazu ve duru ama zengin bir üslup.
Hayatınızda en azından bir deneme kitabını okumanız gereken yazar, şâir, akademisyen, Ahmet Murat.
Gitmekten bahsediyor ve şu cümleler öyle güzel özetliyor ki;
"Seyyal demekle yeniden hareket etme ve gitmenin alanına girmiş oluyoruz. İnsan cinsi gitmek zorundadır. Bu dünyadan gider; bir duyuştan diğerine, bir hâlden ötekine, bir anlamdan berikine gider. Gitmeyi bıraktığı anda, gurbet fikrini kaybetmiş olur. Böylece donuklaşır ve katılaştıran uykuya (yani uy-manın, uy-um sağlamanın ve böylece tedirginliği yitirmenin vasatına) mahkum olur."
Bir paragrafta ise, insanın iç değerlerini koruması ve şahsiyet kazanmasının "bülbülü kafa dengi görmesi" ile mümkün olabileceğinden bahsediyor.
Bence yazarın şahsiyetinden dökülen en naif, en dingin, en doymuş bölüm şudur, ben çok sevdim.
"Bereket sözcüğünde, kapitalist aklın almayacağı bir şey bulunur. Bereket sayesinde az çoktur, uzak yakındır. İki kişinin doyduğuyla üç kişi doyabilir. Az söz, çok etki doğurabilir."
Son söz şu güzel cümle ile tamamlanmalı:
"Asıl olan, yolcunun şahsileşen serüvenidir."
