Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Fredric Jameson
Fredric Jameson Yorumları ve İncelemeleri
Fredric Jameson yorumları ve incelemelerini, Fredric Jameson kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Fredric Jameson puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
152 syf.
9/10 puan verdi
şaşırtacak kadar dolu dolu yazılmış bir eser. hegel'in tinin tarih ve doğa bağlamında değişim süreçlerinin analizini içeriyor. basit bir şekilde anlatmak gerekirse, mutlak olanı bilinçle kavramaya çalışır hegel.
tinin, tarih içerisinde kavramsallaşan, doğa içerisinde insan dışına çıkan yapısının bir birikimi oluşturduğu ve bunun da kültür olgusunun antropolojik katmanları haline geldiğini işler.
kitap oldukça uzun bir önsöze sahiptir. bu kısım oldukça değerli çünkü bütün anlatının akademik dille özeti de önsözün içinde. kitapta zamanın sonu kavramını kitabın sonu olarak önsözde yani başladığı yerde bittiğini göreceksiniz.
hegel tini (ruhsal olanı) üç boyutta ele alıyor ilk boyut, tin bireysel bilince yansırken dönüştüğü öznel tin, bilinçler arası mücadelede dönüştüğü nesnel tin ve evrensel olarak genel bir yargı haline dönüşen mutlak tin. bu yüzden tinin geçirdiği bu süreçleri ''tarih'' olarak tanımlar hegel.
bana kalırsa hegel bu noktada hıristiyanlığı olumlamak için bir form yaratarak sonucu istediği yere getirmiş gibi görünüyor. tin, dinde tanrı, felsefede düşünce, sanatta ise imgedir. dolayısıyla var olan varlık kendi içinde özgürlüğü sınırsız olduğundan tinde gelişen varlıklar ölümü kaçınılmaz olan insan bilincinde sınırlıdır. dolayısıyla tinin yani bilincin fenomenolojisi değişirse tarihsel akış da değişir.
sınırsız ve özgür olan tin nihilizmin, hiç'in gerçekliğini açıklar aslında. hegel burada tinsel bir hata yapıyor ve sonrasında diğer filozoflarca eleştiriliyor. kitap, hegeli anlamak için birebir.
96 syf.
1/10 puan verdi
Birkaç alıntı yaptım kitabın çevirisinin ne halde olduğu ile ilgili. Bir tane de buraya yazayım ki tam görülsün:
Bizans şiirlerinde sonsuzluk oyununda toplanmasını istediği zaman, yatdan ve daha sonra "marmelattaki sineğin mücadelesi" dediğinden geçici olarak kurtulma gereksinimi eserlerinde daha da sadedir. (Sayfa 90)
Çevirinin berbat olmasının yanında, konu bütünlüğü de asla yok ve anca alanında uzman olanların anlayacağı teknik terimleri havi eser.
Yayınevleri özellikle editör hizmetinde çoğu zaman çuvalliyor, bu kitap da kurbanlardan biri. On üzerinden 1
560 syf.
·
Puan vermedi
Jameson’ un da belirttiği gibi, postmodernizm, varolup olmadığı bile tartışma konusu olduğu için temel özelliklerinin nasıl tespit edileceği muamma olan, bir illüzyon veya gerçeklik olarak algılanabilen, estetik ve politik bir sorundur (Jameson, 1994:91).
Postmodernizm, Jameson’a göre kapitalizmin ileri bir safhasından yaşanan ve yaşanmakta olan gelişmeleri kapsar. Jameson, postmodern savların aslında post-endüstriyel toplum adıyla bilinen fakat genellikle tüketim toplumu, gösteri toplumu, teknoloji toplumu, bilgi toplumu ve medya toplumu gibi isimlendirmeler üzerinden tanımlanan ve bize yeni bir toplum türünün ortaya çıktığını haber veren tüm o iddialı toplumbilimsel genellemeler ile kan bağı olduğunu savunur. Düşünüre göre, toplumların dönüşümünü açıklayan bu tür kuramların postmodern dönemin, modernizmin geleneksek işleyişinden kurtulduğunu ifşa etmek gibi bir sorumluluğu vardır. Jameson teknolojik gelişmeler, göçler ve uluslararası ticaretin yaygınlaşması ile küreselleşen dünya da sermayenin evrim geçirdiğini ileri sürer. Buna müteakip sermayenin, kapitalizmin önceki evrelerine göre daha saf bir kapitalizm aşaması içinde olduğunu vurgulayan Jameson, bu nedenden dolayı içinde bulunduğumuz dönemi geç kapitalizmin kültürel mantığı olarak niteler.
Ünlü yazarı sayfama dahil etmek için ve felsefeci hocamın tavsiyesiyle akıcı kitabı bir akşamda okudum. #hegel 'e takmış Marksist filozoflardan olması dikkatimi çekmişti. Hegel'in kitaplarından kaynaklı diyalektik özelinde günümüze uzanan felsefi çözümlemeye gitme çabalarına, aralarda didaktik olsa da emeğe saygı bağlamında hoş görüyor insan, doğrusu.
Fenomoloji (Görüngübilim)'nin metafiziği sona erdirerek somut yaşantıya döndürme ve böylece felsefeye yeni başlangıçlar yapabilme uğraşları burada da devam ediyor. Onlarca filozof ve kitap içermesinin yanı sıra, 'kapanış' bölümüyle başlaması, Hegel'in kendisinin kullanmayıp takipçilerinin sistemleştirdiği ünlü Diyalektik felsefesinin (Tez-antitez-sentez) açıklarını, karşıtlıklar üzerinden Fransız devrimi'nden günümüze uzanan tarihin sonunu ve Devrim düşüncesini, Din sorunsalını eser barındırıyor.
Sonuçta; BİTTİ denilen felsefeye kan verme çabalarını saymazsak eğer, halen hayatta olan, Karşılaştırmalı Edebiyat profesörü bu yazarın iyi niyetli olarak Hegel felsefesini çağımıza uyarlama metinleri okunmayı hakediyor.
Postmodernizm isimli bu kitap, farklı bakış açılarına sahip filozofların -modernist Habermas, postmodernist Lyotard ve Marksist Jameson'ın- mimariden edebiyata, resimden felsefeye ve de topluma ve siyasete dek uzanan postmodernizmi pek çok yönüyle irdeledikleri metinlerinin derlemesi. Kitapta bu üç filozofun birer metninin yanı sıra Necmi
