Juan Rulfo Gönderileri
Juan Rulfo kitaplarını, Juan Rulfo sözleri ve alıntılarını, Juan Rulfo yazarlarını, Juan Rulfo yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Gökyüzü o kadar yüksek gözlerimse bakmaya o kadar gönülsüzdüler ki toprağın nerede olduğunu bilerek mutlu bir şekilde yaşıyordum.”
Damlaların düşüşünü gözlüyordum Susana, şimşeğin parıltısında her soluk bir iç çekişiydi, her düşüncem sen.
Sessizlikten başka bir şey duymuyorduysam sessizliğe alışamadığımdan, kafamın seslerle, gürültülerle dolu olduğundandı bu.
Derler ki bir yolun inişli çıkışlı olması, sizin gidiyor ya da dönüyor olmanıza bağlıdır. Bir yerlere gidiyorsanız çıkışlıdır yol, dönüyorsanız inişlidir.
Tabutun ağırlığı altında ezilen omuzlarımız hala acıyor.
İnançlı olmakla ne kazandılar ki? Cennete mi gittiler? Ya da ruhları mı arındı?
Sanki birisi üzerimizde yürüyormuş gibi hissediyorum.
Bu kağıt parçasıyla siz ve ben kıçlarımızı sileceğiz Don Fulgor, çünkü başka hiçbir işe yaramayacak.
Hiçbir insandan asla nefret etmemek gerekir.
“Yaşarken insana ayaklarını hareket ettiren yegane şey,öldüğünde bu ayakların onu farklı bir yere götürecekleri beklentisidir;ama eğer bir kapı kapatılır ve açık kalan sadece cehennemin kapısı olursa,o insan keşke hiç doğmasaydım diye düşünür…
Köpeklerin ulumasını işittiğimde, bırakıyorum ulusunlar.
“Orada sevgimi keşfedeceksin. Sevdiğim yeri. Düşlerin beni erittiği yeri. Düzlüğün üzerinde yükselen köyümü. İçinde anılarımızı sakladığımız bir kumbara gibi ağaçlar ve yapraklarla dolu köyümü. Orada insanın sonsuza dek yaşamak isteyeceğini hissedeceksin. Şafak vakti, sabah, öğlen ve akşam orada hep aynıdır, ama her birinin havası farklıdır. Orası, havanın her şeyin rengini değiştirdiği yerdir; yaşamın sanki bir fısıltıymış gibi esip geçtiği yerdir; sanki yaşamın saf bir fısıltıymış gibi…”
Sayfa 72Kitabı okudu
Arada sırada sözcüklerin sesini duyuyor ve farkı anlıyordum. Zira o ana dek duymuş olduğum, o ana dek öğrenmiş olduğum sözcüklerin herhangi bir sesleri yoktu, onlar çınlamıyorlardı; hissediliyorlardı, ama sessizce, tıpkı düş görürken işitilenler gibi.
Sayfa 59Kitabı okudu
“Her iç çekiş insanın yitirdiği bir yudum yaşamdır.”