Para medeniyettir , medeniyet para.
Aslında oyundan beklentim , in-yer-face olmasında ve adının çarpıcı olmasından dolayı bir hayli yüksekti. Adı gibi çarpıcı eleştiriler olan bir oyun olduğunu düşünmüştüm. Bu yüzden biraz hayal kırıklığına uğradım. Ama beklentiyi düşürürsem , yok sayarsam memnun kaldığımı söyleyebilirim. Şu anki toplumda bulunan ve kabul ettiğimiz , etmek zorunda olduğumuz belli haksızlıklardan bahsediyor. Tüketmek , nasıl hayatımızın bu denli merkezinde bunu sorgulattı. Sadece ürün tüketmek değil. İnsanları , uyuşturucuyu , seksi… İlerki nesillere , sorumlu olduğumuz nesillere , iyi bir hayat (!) bırakabilmemiz için ne kadar çok çalışmamız gerektiğini ama aslında bırakacağımız hayatın da bizim yaşadığımız hayat kadar boktan ve gerçeklikten , sahilikten ne kadar uzak olduğunu , paranın ve tüketimin nasıl her şeyi bozduğunu ve gelecek her neslin de buna mahkûm olduğunu anlatıyor bence. Hayat kalitesinin anlamını ve hatta hayat kalitesinin asıl anlamını sorgulattı. Bu ‘’ alışverişin” hayatımızdaki konumu ve bu uğurda bizi insan yapan pek çok değerimizden uzaklaştığımızı hissettirdi bana oyun. Her karaktere ayrı acıdım. Çaresizliklerine. Kapıldıkları bu alışveriş çılgınlığı arasında gerçek bir şeyler hissetmeye duydukları özleme… Ne yazarsam ya da ne düşünürsem düşüneyim , günün sonunda hepimizin kapitalizmi kabul ettiği ve bu yazılı olmayan kanuna uyduğu gerçeği var. Para kazanmanın zorluğu ise en gerçekçi derslerinden oyunun…
Not: En çok Gary & Lulu ‘ya üzüldüm.
