Pascal Mercier Sözleri ve Alıntıları
Pascal Mercier sözleri ve alıntılarını, Pascal Mercier kitap alıntılarını, Pascal Mercier en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bu tür insanların durumlarını güzelleştirip acılarına duyduğu ilginç hayranlıkla onları incitiyordu.
Ciddi olarak ölümsüz olmayı arzulayan var mı? Kim sonsuza kadar yaşamak ister? Şunu bilmek ne kadar sıkıcı ve yavan olurdu: Bugün neler olacağının hiç önemi yok, bu ay, bu yıl...
Sayfa 165 - SİA KİTAPKitabı okudu
Yakınlığımızı, her ne pahasına olursa olsun sözcüklerden uzak tutmamızın nedeni buydu sanırım.
Çünkü sözcükler bu yakınlığı sorgulatabilirdi.
Sayfa 81Kitabı okudu
beklentiler
Beklentilerini azaltırsa daha hakiki olacağını, büzülüp sert, güvenilir bir çekirdek haline geleceğini ve böylece hayal kırıklığının vereceği acıya karşı şerbetli olacağını umut edenler olabilir. Ama kollarını kendisine uzatan, arsızlık eden her beklentiyi kendine yasaklayan bir hayat yaşamak nasıl bir şey olurdu, yalnızca, otobüs gelse türünden değersiz beklentilerle dolu bir hayat?
Sayfa 211Kitabı okudu
Bir başkasının dildeki üstünlüğüne karşı koyarak kendi dilini nasıl bulur insan?
Sayfa 80Kitabı okudu
Hayatın olmayacak talepleri, duygularımızın zarar görmeden onlara dayanmalarına olanak tanımayacak kadar sayıca çok ve fazla sert demişti...
Sayfa 315Kitabı okudu
Yaptığımız her şeyin yalnızlık korkusundan yapıldığı doğru mu? Hayatımızın sonunda pişmanlık duyacağımız her şeyden vazgeçmemiz bu yüzden mi?
Sayfa 314Kitabı okudu
Hiç kimse bir başkası için yaratılmamıştır. Sadece kısmet olmadığı ya da bunu ayarlayacak biri olmadığı için değil. Hayır:Sadece insanların arasında, rastlantısal ihtiyaçların ve güçlü alışkanlıkların ötesine geçen bir zorunluluk bulunmadığı için.
Sayfa 388Kitabı okudu
Uykusuz insanları sessiz bir dayanışma birbirine bağlar.
Sayfa 32Kitabı okudu
Gazete okurken, radyo dinlerken ya da kafede insanların konuşmalarına dikkat ederken, hep aynı sözlerin söylenip yazılmasından, hep aynı deyimlerin, süslü sözlerin, metaforların kullanılmasından çoğu zaman bıkkınlık, hatta tiksinti duyuyorum. En kötüsü, kendime kulak vermem ve benim de hep aynı şeyleri söylediğimi saptamam. Müthiş aşınmış ve harap olmuş kelimeler bunlar, milyonlarca kez kullanılmaktan yıpranmışlar. Hâlâ bir anlam taşıyorlar mı? Elbette, kelimeler yer değiştiriyor, insanlar onlara göre hareket ediyorlar, gülüp ağlıyorlar, sola ya da sağa gidiyorlar, garson kahveyi ya da çayı getiriyor. Ama benim sormak istediğim bu değil. Sorum şu : Kelimeler düşüncelerin ifadesi mi hålå? Yoksa, lakırdıların içe kazılı izleri durmaksızın parladığı için insanları oraya buraya sürükleyen etkili ses oluşları mı sadece?
Hiç kimse bir başkası için yaratılmamıştır. Sadece kısmet olmadığı ya da bunu ayarlayacak biri olmadığı için değil. Hayır: Sadece insanların arasında, rastlantısal ihtiyaçların ve güçlü alışkanlıkların ötesine geçen bir zorunluluk bulunmadığı için.
Dünya, hayallerimizin önemli ve üzücü, gülünç ve önemsiz dramasını sahneye koymamızı bekleyen bir sahne.
Sayfa 228 - Sia KitapKitabı okudu
Ya hayal ettiğin şey yoksa!
Hayat, yaşadığımız şey değildir; hayat, yaşadığımızı hayal ettiğimiz şeydir.
Sayfa 207 - PradoKitabı okudu
İnsan kendi deneyimlerini çocuğuna nasıl aktarabilir? Onda ,tüyler ürpertici bir acımasızlık sezdiği zaman ne yapabilir?
Sayfa 115Kitabı okudu
Gösterdiği güven için babamı seviyor, dokunaklı arzusuyla üzerime yüklediği ağır yük yüzünden lanet ediyordum.
Sayfa 58Kitabı okudu