Ey gönül kamaşması! Sende aşkın bütün kuvveti, üzüntüyü duymak kudreti var. Onlar var da aşkın içe ferah veren zevkleri, tatlı hazlarını vermek elinden gelmiyor. Onun uyumasını seyrediyor, seyrediyor da: “Meleklerinkine benzer güzelliği, tatlı zaaflarıyla hep benimdir! Tanrı’m lütfedip de onu, bir erkek kalbini açsın diye yaratmış; işte o bu haliyle benim emrimde” diyemiyorum.
_____
SCHILLER