Yiğit Okur'un kalemiyle ilk tanışma kitabım oldu. Hacimli bir kitap değil. Akıcı bir dile sahip olduğu için de bir günde kolaylıkla okunabilir. Zaten kitapçıda bir çırpıda okumak için bir şeyler ararken elime gelen bir kitaptı bu da, misyonunu başarıyla yerine getirmiş oldu benim için. Bir gazetenin haber küpürüne ait kısa bir köşenin anlatısını dinledim gibi hissediyorum. Hüsamettin Bey; sorunlu bir annenin sorunlu bir çocukluk geçiren ve bağımlılık hissinden asla kurtulamayan bir muhasebeci. Kadın düşmanlığı, annesi tarafından usulce işletilmiş bünyesine. Hatta fabrikadan aldığı aylık ücreti bile annesi tarafından sırf bu sebeple el koyulmuş;
" Ver bakiim onları bana. Cüzdanı şişkin erkek makbul değildir. Paralı adamı kadınlar kötü yola sürükler"
Belki de bu kısacık kitabın içinde anlatılmak istenilen şeyler yazarın bizim toplumumuzdaki mizojiniye dikkat çekmektir. Özellikle de kitabın sonu ile şaşırtıyor okuyanı. Mesela bana kalırsa, son sayfayı atsak daha iyi. Hüsamettin Bey'e bir an sempati duysam da, haber gerçekçiliğinden kurtulamıyoruz.
