Hiçbir şey korktuğun kadar kötü değildir, derlerdi, insan soyunu tanımayanlar, acının bir başlangıcı bir de sonu olduğuna inananlar… Hep aşina uçurumların tepesinde dolandıklarından, Korkunç’un sonsuz çemberlerine yakalanmayanlar… ‘Eninde sonunda şafak söker’ derlerdi. Hem geceden başka nerede bekleyebilirdik şafağı? Gün doğmadan üç kez ele vereceksin beni