Mükemmel bir çocuğun hayalini kurup, onu yetiştirmek için çaba harcamayan, çocuğuna sıradan, alelade ve adeta bir yabancı gibi davranan anne babaların yaptığına "ebeveynin çocuğunu sabotajı" diyorum.
Sevmek , karşındaki insanı kendi istediğin gibi yapabilmek demek değildir. Sevmek onun kendi olabilmesine izin vermek ve onu olduğu gibi kabullenmektir . Zaten, siz sevene kadar kişi kendisi değil midir ?
Bireyin ruhsal açıdan sağlıklı bir kişi olduğundan söz edebilmenin kriterlerinden biri kendini açmadır. Tekrar etmekte bir sakınca görmüyor ve üstüne basa basa yineliyorum; Kendine açma, duygu ve düşünceleri her ortamda, her zaman ve her kişiye yönelik olarak açılması için yapılan bir davranış değildir. Öyle olmasını kimse bekleyemez. Ancak mutlaka her bireyin kendi üzerine paylaşabileceği uygun birisi ya da birileri vardır. Uygun kişiyi bulmak o bireyin tercih ve yönelmeleriyle sosyal beceri düzeyi ne kalmış bir iştir.