Ekrem Eylisli Yorumları ve İncelemeleri

Yazarla ilk tanışlığıma baxmayaraq, qələmini bəyəndiyimi deyə bilərəm. Sadə və tutarlı şəkildə çatdırmaq istədiyi fikirlərini ifadə edir. Oxuduqca Sadıq’ın təsvir etdiyi kənd həyatı, dərələr, hətta kəndin klubu da canlanırdı xatirimdə. Mədinə bibi, Mərcan, Nabat xala, Yaqub. İkinci dünya müharibəsi başlanan ərəfədə biz də hekayəyə başlayırıq. Hansı ki, elə baş qəhrəman - 9 yaşlı Sadıq’ın da atası müharibəyə gedir və qayıtmır. Anası isə o, doğulanda dünyasını dəyişdiyindən Sadıq nəğməkar Mədinə bibisi ilə yaşamağa başlayır. Mədinənin həyatını, o dövrün ağır şərtlərini, müharibədən sonrakı aclıq illərini, insanların qatıq-çörək yeyərək dolandığını gördükdə indiki dövrə şükür edirik. Düzdür, bəlkə də biz indi “qatıq-çörək”lə qidalanmırıq, lakin müharibədən çıxan ölkə olaraq, hamımız bir-birimizin əlindən tutmalıyıq. Sonlara doğru yazar bir balaca uzunçuluğa yol verdi düşünürəm, o da necə, məsələn Sadıqgilin rayona gəlməklərini daha yığcam şəkildə təsvir edə bilərdi. Və böyük ümidlərlə Mədinə bibinin sondakı qərarını bir daha sorğuladığını düşünərək bu kitabdan ayrılıram. Deyəsən, bugünə qədərki ən uzun incələməm idi. Məmnunəm, Əylisli bəy!

Mənim Nəğməkar BibimEkrem Eylisli · Azərbaycan Dövlət Nəşriyyatı · 19693 okunma

Chimy

@chimy

16 Mart 22:24

İnsan ve Hayat

96 syf.

· Kitabı okudu

8/10 puan verdi

·

Beğendi

·

10 günde okudu

Əkrəm Əylislidən oxuduğum ilk kitab. Kitab iki hissədən - bir povestdən, bir də hekayədən ibarət idi. Birincisi "Metro Vaqonunda Gün İşığı" idi. Bu povest mənə o qədər doğma gəldi ki. Obrazlar sanki Nuri Bilge Ceylan filmlərindən canlanmışdı. Jurnalist olan baş rolun ani qərarla kəndinə qayıtması ilə hər şey başlayırdı. O qayıtdığı kənddə uşaqlığından bəri onu qarabaqara izləyən travmaların bir düyün kimi açılmasının şahidi oldu. Sonda baş obrazımız çox seyleri dərk edərək geri qayıdır. İkinci hekayə - Safsar isə daha çox melonxonik idi. Safsar adlı heyvanın öldürülməsinin obrazda yaratdığı travma fonunda hadisələr inkişaf edirdi. Müqayisədə "Metro Vaqonunda Gün İşığı" daha çox xoşuma gəldi. Ortaq cəhət kimi isə hər iki əsərdə duyulan şirin yumor hissini vurğulamaq olar. Hadisələr, həyatlar, nə qədər mürəkkəb olsa da, yazar ən adi detallarla üzdə təbəssüm yaradırdı.

SafsarEkrem Eylisli · Qanun Nəşriyyatı · 201823 okunma