Merhaba dostlar
Kitap önce ismiyle, sonra da arka kapaktaki şu girişle dikkatimi çekmişti: "Bazen hayatınız sadece geçip gidiyormuş gibi hissediyor musunuz? Çok iyiymiş gibi davranıp, gizliden gizliye yalnız ve kopuk hissettiğiniz oluyor mu? Belki çok güzel bir hayatınız var, işinizde çok iyininiz ama bu durum sizi mutlu etmeye yetmiyor mu?"
Çocuklukta yaşanan "duygusal ihmal"lerin nasıl sonuçlara yol açabileceği, bazen bunların tanımlanmasının ne kadar güç olduğu anlaşılır, net bir dille anlatılmış. Yalnızca çocuklarına yeterince ilgi ve sevgi göstermeyen anne babalar değil, son derece ilgili, dikkatli, özenli aileler de çocuklarında böyle bir ihmale neden olabiliyorlarmış. Şöyle açıklamış yazar: "Duygusal anlamda ihmal edilmiş kişilere sevildiklerini hissederek büyüyüp büyümediklerini sorduğumda kaç kez, 'Ailemin beni her zaman sevdiğini biliyordum,' şeklinde cevap verdiğini tahmin edemezsiniz. Bilmek bir duygu değildir ve buradaki en önemli nokta hissetmektir."
Ebeveyn davranışlarını on iki maddede incelemiş ve bu ihmalin izlerinden kurtulmaya yardımcı olacak alıştırmalar, küçük ipuçları vermiş. Aynı zamanda kendisi anne baba olanlara/olacaklara da tavsiyelerde bulunmuş. Ben alıştırmaları yapmadım, faydası var mıdır, varsa ne kadardır bilemiyorum. Fakat "yalnız değilmişim" duygusunun iyi geldiğini söyleyebilirim. İkinci fotoğrafta göreceğiniz "Boşluk Hissi Belirtileri"ni yaşıyorsanız belki kitabın size de faydası olabilir.
Sevgiyle kalın
