Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Jonice Webb Yorumları ve İncelemeleri
Jonice Webb yorumları ve incelemelerini, Jonice Webb kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Jonice Webb puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yaşın kaç olursa olsun eğer hayatta isen çocukluğundaki ihmalleri tespit etmek kalan hayatını güzelleştirmek için çok değerli , hararetle tavsiye ederim
304 syf.
·
Puan vermedi
Ebeveynler aşırı rahat ,depresif ,otoriter , bağımlı vb. davranışlarıyla çocuklarını çeşitli şekillerde duygusal ihmale maruz bırakarak onların bütün hayatlarını etkileyecek olumsuz yaşantılara sebep olmaktadır . Kitapta bu olumsuz yaşantılarla ilgili örneklere yer verilmiş .Kitap çocukluğumuzda gerçekleşmeyen ,hatırlamadığımız ancak bizde duygusal ihmale sebep olan şeylerin farkında olmamız için yazılmış.Kitapta insanların çocukluk döneminde bu ihmale maruz kalıp yetişkinlikte davranışlarını bu şekilde şekillendirdiğini ancak bir süre sonra bu ihmalin boşluk hissi yaratıp kişide birtakım olumsuz durumlar ortaya çıkardığı anlatılmış. Kitapta sadece olumsuz durumlara yer verilmemiş ,bu durumlarla nasıl baş edileceğiyle ilgili de önerilerde bulunulmuş.Bunlardan en önemlisi-bana göre- şudur: Duygularımızın farkına varmalıyız ve onları adlandırmalıyız.
Kitap çocuklukta boşluk hissi adını taşımasına rağmen çok çeşitli konulara değiniyor. Çok farklı nedenlere rağmen ( çocuklukta) yetişkinlikte yaşadığımız durumlara yansımasa ışık tutuyor. Özellikle son kısmında duyguların önemini vurguluyor. Terapide odaklanmamız gereken şeyin duygular olduğunu öğrenmiştim. Bu kitap bize duyguları tanımlamamız için liste veriyor. Genelde duyguları tanımlamakta zorluk çekeriz. Duruma göre yorum yapabiliriz ama biraz daha duyguya yoğunlaşmak fena olmaz. Bunun için çok iyi psikoloji bilmemize gerek yok. İnsan olmak ve hayatta olmak bizi psikoloji bilmeye zorluyor. Ve kullanmak için şans veriyor. Çocuğa davranış şeklimiz, kendimize davranış şeklimiz,neyin bizi güdülediğine dair birçok ipuçları var. Bu kitaptan elde ettiğim bilgileri kullanmak için sabırsızlanıyorum.
Merhaba dostlar
Kitap önce ismiyle, sonra da arka kapaktaki şu girişle dikkatimi çekmişti: "Bazen hayatınız sadece geçip gidiyormuş gibi hissediyor musunuz? Çok iyiymiş gibi davranıp, gizliden gizliye yalnız ve kopuk hissettiğiniz oluyor mu? Belki çok güzel bir hayatınız var, işinizde çok iyininiz ama bu durum sizi mutlu etmeye yetmiyor mu?"
Çocuklukta yaşanan "duygusal ihmal"lerin nasıl sonuçlara yol açabileceği, bazen bunların tanımlanmasının ne kadar güç olduğu anlaşılır, net bir dille anlatılmış. Yalnızca çocuklarına yeterince ilgi ve sevgi göstermeyen anne babalar değil, son derece ilgili, dikkatli, özenli aileler de çocuklarında böyle bir ihmale neden olabiliyorlarmış. Şöyle açıklamış yazar: "Duygusal anlamda ihmal edilmiş kişilere sevildiklerini hissederek büyüyüp büyümediklerini sorduğumda kaç kez, 'Ailemin beni her zaman sevdiğini biliyordum,' şeklinde cevap verdiğini tahmin edemezsiniz. Bilmek bir duygu değildir ve buradaki en önemli nokta hissetmektir."
Ebeveyn davranışlarını on iki maddede incelemiş ve bu ihmalin izlerinden kurtulmaya yardımcı olacak alıştırmalar, küçük ipuçları vermiş. Aynı zamanda kendisi anne baba olanlara/olacaklara da tavsiyelerde bulunmuş. Ben alıştırmaları yapmadım, faydası var mıdır, varsa ne kadardır bilemiyorum. Fakat "yalnız değilmişim" duygusunun iyi geldiğini söyleyebilirim. İkinci fotoğrafta göreceğiniz "Boşluk Hissi Belirtileri"ni yaşıyorsanız belki kitabın size de faydası olabilir.
Sevgiyle kalın
Bu kitap var ya
Bu kitap okunmaz!!! Yenilir, yutulur. Müthiş araştırmalar, büyük bir bilgi birikiminin neticesi böyle muazzam bir yolculuk ortaya çıkmış. Ben kayboldum...
Boşluk Hissi’ne dair samimi bir itiraf
Hep, ebeveynlerimizin bize yaşattığı kötü hislerden bahsediyoruz, peki ya yaşatmadıkları iyi hisler?
Kitap ebeveynlerimizin bize yaptıklarından ziyade yapmadıklarına odaklanıyor; eğilip saçımızı okşamamalarına, derdimizi anlattığımızda dinlememelerine veyahutta ihtiyacımız olan duyguları hissetmemizi sağlayacak ortam yaratamamalarına…
Kitap “ihmal” kavramı üzerinde duruyor ve ihmal’in ayırt edilmesinin kolay olmadığına… Çünkü orada fark etmemize neden olacak ve “bana bunu bunu yaptı” dedirtecek hiçbir şey yoktur. Ama yetişkin olduğumuzda içimizdeki o “boşluk hissi” bir türlü geçmez ve nedenini de anlayamayız.
Bir süredir çocukluk travmalarıyla ilgili kitaplar okuyorum ve bu kitap bana “olmamışlığın” önemine vurgu yaptığı için farklı geldi. Kitabı okurken “ihmal edilmişim” diyerek ağlamaya başladığımı hatırlıyorum. Yıllarca içimdeki boşluğu doldurmak için saçma sapan insanlardan dilendiğim ilgiyi sevgiyi hatırlıyorum, nereye gidersem gideyim tatmin olmuyorum, nereye gidersem gideyim hep bir şeyler eksik, yanımda dostlarım olsa da yalnızım, sevgilim olsa daha da yalnızım, bir yakınlık kuramadığım, kendimi cam pencerenin arkasından hayatı izliyormuşum gibi hissettiğim onca yıl…
Bir şeyleri değiştirmek için onun nedenini bulmamız gerekiyor, bu kitap çocukken eve geldiğimde beni anlamaya çalışan bir ebeveyn eksikliğinin benim yetişkinliğime nasıl yansıdığını bana gösterdi. Bazı kitaplar insana çok yardımcı oluyor.