Her ay bir öykü kitabı okuyacağım diyerek yola çıktığım bu sene,başlangıcı Necip Tosun ile yaptım.Hakkında hiçbir bilgim olmadığı için kitabı okurken bir yandan kendisi hakkında ufak bir video izledim.Sezai Karakoç,Cahit Zarifoğlu,Rasim Özdenören,Akif İnan,Erdem Beyazıt,Nuri Pakdil...gibi isimlerle genç yaşında tanışmış ve onlarla beraber çalışma fırsatı bulmuş.
Kitaba gelecek olursam.13 öyküden oluşuyor.Her bir öyküde beyaz,tren,yol,otel,ölüm,mezar,yağmur,sigara,gazete,kasaba,şehir..detayları mevcut.Aynı kelimelerle farklı karakterlerin birbirlerine benzeyen hikayelerini yazmış.Bu durum hikayelerin birbiriyle bağlantılı olduğu hissiyatını oluşturuyor.Hep aynı cümleler kullanıldığı için sanki dünyada tek bir gün varmış ve o günün içine sıkışıp kalmışlar gibi.Sürekli bir dejavu hali yaşanıyor gibi.
Karamsar kitapları okumayı severim ama bu kitap sanki fazla karamsardı.Hatta Rasim Özdenören kendisine bu kadar karamsar öyküler yazdığı için intihar etmeyi mi düşündüğünü sormuş
