Son dönem Türk edebiyatında kadınların ayak sesleri duyuluyor.Bana göre kadınlar, hayatın gizemini daha çabuk çözüyor, yaşamın ayrıntılarını çok daha iyi yakalıyorlar.
Taçlı Yazıcıoğlu da “Hep Sondan Başlar” adlı ilk romanıyla edebiyat dünyasına gümbür gümbür giriyor.On bölümden oluşan yapıtta Ece Beyhan adında bir yazarın hayatı anlatılıyor.Eserde, Ece’nin yaşamını şekillendiren insanlar parça parça veriliyor.Kitapta, akıp giden yaşam trene, anlar da vagonlara benzetiliyor.
“Tüm bunlar kafamda tren vagonları gibi ayrılmış sanki...Hem birbirlerine sağlam kancalarla bağlı hem de birbirlerinden tümüyle bağımsız.”
Eserde, her bölümde anlatıcı değişiyor.Ece’nin yaşamına dokunan, onun hayatını değiştiren karakterler hızla giden tren vagonlarında yerlerini alıyorlar.Suat ve Ece “mutsuz aşkların ortak paydası” Aşiyan’da karşılaşmasaydı; Timur’a zamanı durdurtan Serap onu terk edip şoförle evlenmeseydi; ilk kez gerçek aşkı o erik bahçesinde tadan Zerrin Reha’yı bırakıp Marvin’in peşinden gitmeseydi...Taçlı Yazıcıoğlu, hayatımızı bizi yoran bu gibi sorularla, geçmişi eşeleyerek geçirdiğimizi hatırlatıyor bize.İçinde bulunduğumuz hayata anlam veremeyişimizi, ancak geriye bakınca hafızamızın parçalanmış anları birleştirebileceğini söylüyor. Kısaca “Geçmişi geride bırakamayanların çaresizliği, geride bırakılamayan anıların süreklediği umutsuzluk, sondan başlamayı beceremeyenlerin kederi”ni anlatıyor eserinde.
Dil, kurgu ve anlatım açısından son derece başarılı bir roman olduğunu düşünüyor, devamını bekliyorum.Okuru bol olsun.
