En Eski Tolga Binbay Sözleri ve Alıntıları
En Eski Tolga Binbay sözleri ve alıntılarını, en eski Tolga Binbay kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.anılar birikir günler üstüne,tüm şehir ev olur
Yağmurlarını sevdim bu yeni şehrin. Bir çöl nasıl hasret kalırsa
bir damla yağmura, öyle hasretlik çektim bir bulut bile geçmedi-
ğinde. Çünkü kendime yürüdüm bu şehrin yağmurlarında.
(..)
Sincan’ın ölü bir hali vardı. Onun için hep gözlerimi kapattım tren Sincan istasyonunda durduğunda. Ama bir beste yapar gibi yazdığı cümlelerini sevdiğim yazar yaşadığı için de silemedim haritamdan.
Sakarya Caddesi’nde tattım ömrümün en dumanlı, en sefil, en keyifli sarhoşluklarını. Bir kadının sürmeli gözlerini emanet aldım aynı sokakta ve gariptir belki ama kayıp çocuklarının ardından gözyaşı döken annelerin, soğuk bir kış gününü sıcacık sardıklarına tanık oldum. Kurtuluş Parkı’nda bir meşe ağacı vardır, hesapsız dost olduğum. Kuşlar yuva kurmuştur dallarında ve geniş gövdesinde yer vardır, biraz dinginlik, biraz huzur arayan her sıkılmışa. Olgunlar Sokak’ta sakallı bilgelere rastladım ve âşık oldum aynı sokakta. Konur Sokak’ta üretken ve gayretkeş Nâzım’ı tanıdım. Dünü, bugünü ve yarını anlattı bana. Güneşin nasıl olup da hem hayatın hem de ölümün özü olabileceğini gösterdi bana ki gayet emindi, tüm insanlarla da paylaşma konusunda bildiklerini.
Sayfa 18 - "An Ne Kara"
RASTLANTI dediğin, bomboş sokaklarında bir şehrin, iki bisikletin çarpışması değil mi?
Sayfa 13Kitabı okudu
“İlkbahar, çiçeklerin olduğu kadar balıklarındır.” derdi babam. Çünkü, ilkbahar balıkların sevişme vaktiydi. Kız kardeşimle benim içinse, yavru balıkları ellerimizle tutmak için peşlerinde koşuşturma vaktiydi....
Sayfa 51Kitabı okudu
Sonra ansızın, durup dururken bir öpücük kondurdu yanağıma. Kollarını doladı boynuma. Ve bir şarkı mırıldandı kulağıma. “Sen ve ben sevgilim, bomboş sokaklarında bir şehrin, iki kar tanesinin çarpışması gibiyiz...
Sayfa 106Kitabı okudu
“Sen ve Ben, Bomboş Sokaklarında Bir Şehrin” adlı öyküden...
Bisikleti yokuş aşağı, eve doğru sürerken saçlarından kuşlar havalanmıştı ve hepsi de gelip balkonuma konmuştu.
“Takoz Metinler” adlı öyküden...
Uçurumun kenarına kadar gidip uçmayı merak etmeden dönmek yokmuş. Uçmayı denemekte ya da uçmanın kendisinde bile değilmiş sorun. Uçmak önemli mi, değil mi, sorun bu da değilmiş. Sorun, uçurumun kenarına kadar gidip hâlâ ürkmeden, kendinden geçerek, bir şaman gibi dans ederek uçmayı merak edebilmekteymiş; sorun uçmayı hem yolda, hem de uçurumun kenarında merak edebilmekteymiş.