Sahaflardan arayıp bulduğum bu kitabı uzun zamandır okumayı istiyordum. Hakkında övgüler duyduğum yazar, diyaloglarını özgün biçimde kurmasıyla edebiyat dünyasına " Lindgrence anlatım " diye tanımlanan yeni bir kavram getirmiş. Kara mizahla birlikte yerel sözcüklere yer veren yazarın tarzını da öyküyü de çok beğendim. Ancak insanı üzen, bunaltan bir öykü bu. Kendi halinde yaşayan, inançlı bir köylü ailesinin başına gelenler okuyucuya pes dedirtiyor. Anlatıcı da bu ailenin üyelerinden Jani ve Tanrı'ya olan biteni anlatarak yol göstermesini, olaylara müdahale etmesini istiyor. Susan ve sessiz kalan Tanrı'sı sonunda harekete geçse de her şey için geç kalmış oluyor. Köyde yaşayan küçük topluluğun her şeyden haberi olmasına rağmen bu aileye yardımcı olmamaları, olayları tevekkülle kabul edişleri beni çok kızdırdı.
