"Ben ne yazık ki köşedeki sokaktaki, BİM marketiydim. Sattığı ürünleri bir reyona koymak yerine kolilere istiflemesiyle; dağınık, özensiz ama samimi yapısıyla tıpkı bana benziyordu. Asla bir Migros ya da Bauhaus olamayacaktım ya da belki de olmak istemiyordum"
hepimiz bence minik bim marketleriz. ne kadar inkâr edip entel takılmaya çalışsak da doğrular maalesef acıdır.
umut sarıkaya ilk defa okuduğum ilk defa duyduğum bi yazar-karikatürist oldu. hayatın içinden gerçekçi tespitlerini komedi yoluyla bizlere sunması tespitlerin acı vericiliğini azaltıyor gibi hissettirse de aslında daha sert bi şekilde yüzümüze vurulduğunu fark ettim. (etmez olaydım)
yazarın mizahi kişiliğinin yanı sıra edebi bilgisi de fazlasıyla güzel ve zekice yapılmış edebi şakalara boool bool rastlayabilirsiniz. okurken sadece gülmekle yetinmeyip kahkaha attığım anlar oldu. özellikle kıymalı poğaça, bim tespitleri. eski sevgiliye ve gelecekteki çocuğuna mektup kısımları eğlendirdi.
sadece rahatsız eden kısım okurken ulan adamın hayatına bak dolu dolu bi de benim yaşantıya bak 20 yaşımı böyle mi hayal etmiştim böyle mi düşünmüştüm gibisinden ufak çaplı isyanlar sonrasında düşünmemeye çalışıp düşünmemeye çalıştığım için daha çok düşündüğüm ve kafayı yediğim o evre. ve kapanış.
