Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Yevgeni İvanoviç Zamyatin Yorumları ve İncelemeleri
Yevgeni İvanoviç Zamyatin yorumları ve incelemelerini, Yevgeni İvanoviç Zamyatin kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Yevgeni İvanoviç Zamyatin puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
#okudumbitti
#YevgeniZamyatin
#Biz
#222sayfa
#OcakAyı1ciKitap
Okuduğum en sıra dışı distopyalardan biri oldu diyebilirim bu eser için. En sevdiğim distopya eserlerden 1984 ve cesur yeni dünya kitaplarının da esin kaynağı imiş ama ben kitaptan kısa bir süre önce haberdar oldum. Zaten distopya ise asla kaçırmak istemem. Bu eserde kişi isimleri yok. Zaten içinde bulunacağınız düzen matematik ve geometri üzerine kurulu bir düzen. Herşey ama herşey planlanmış, düzenlenmiş ve yaşam o şekilde akıp gidiyor. İsimler sayılardan ibaret,
duygular "Üç çizgili bir iç çekiş" "üçgen gülücük" gibi tanımlamalarla ifade ediliyor.
"Ta zamanında vahşi, kıllı tüylü haliyle bile insan şunu anlamıştı: İnsanlığa duyulan hakiki, cebirsel sevgi, asla insaniyet taşımamalıdır ve hakikatin değişmez nişanesi acımasızlığıdır. Tıpkı ateşin değişmez nişanesinin yakıcılığı olması gibi. Bana yakmayan bir ateş gösterebilir misiniz? "
Kitap 1921'de yazılmış. Bu tarz kitapları okurken hep günümüzde yaşanılan bazı gerçekliklerle nasılda benzerlik taşıdığını görmek inanılmaz şaşırtıcı ama bir o kadar da gerçek. Ekşi sözlükte kitapla ilgili bir yorum okudum ve kesinlikle kitabı okuduktan sonra o yoruma da bir göz atmanız gerekir diye düşünüyorum. Gözden kaçan, anlamsız gelen birçok noktayı aydınlatan bir yazı olmuş. Zaten o yorum üzerine de ancak bu kadar olabilir benim söyleyeceklerim. Kitabı kesinlikte tavsiye ederim.
·
Puan vermedi
İsmini ilk duyduğumda Yevgeni Zamyatin’i bir Rus artistik patinaj/buz dansçısı-sporcusu [her ne haltsa] sanmıştım. Hatta hayalimde ince yapılı, uzun boylu, soğuk suratında gülümseme sonradan yapıştırılmış gibi görülen, katıldığı her yarışmada altın madalyanın en büyük favorisi olan yirmilerinde bir adam canlanıyordu. Evet, bu aslında buz dansçısı
Biz, 40 kayıttan oluşan bir özgürlük manifestosu. Sayıların sonsuzluğundan devrimlerin sonsuzluğuna uzanan Zamyatin'in yaşamından filizlenen mürekkep lekeleri. Biz, distopya edebiyatının sıfır noktası. Üç doğrunun kesişiminden doğan vahşi bir orijin.
Biz, cam duvarlara hapsedilmiş harf-insanların öyküsü. Zaman Çizelgeleri, Kişisel Saatler, Cinsel Birleşme Günleri. Ve Velinimet! Haşmeti gökyüzüne uzanan bir Tek Devlet'in kusursuz ana dişlisi. Tüm bu yekpâre mekanizmanın ortasında kelimeler kusarak özgürlüksüz mutluluğunun tadını çıkaran D-503. Ve bu devasa auto-da-fé 'nin ortasında Yeşil Duvar'ın ötesine korkusuz adımlarla yürüyen Engizisyon kurbanı cadılara eşdeğer E-330. Soğuk bir taş zemin üzerinde pembe renkli bir kuponun üzerinde yükselen bir aşk, bir sigara izmaritinden yayılan son bir duman. Ayrılık. Ölmüş bir Tanrı'nın küllerinden yükselen bir Adem ile Havva. Ama bu sefer cennetsiz.
Biz, insanoğlunun bedeni içindeki o kıymığı -beyin denen pembe et parçası içindeki düş gücü merkezini- neşterleyen bir ameliyat olmadıkça umudun da devrimler gibi sonsuza uzandığını haykıran bir eylem-roman. Orwell'ı, Huxley'i öncüleyen, yıllar sonra Le Guin yangınını çıkaran o ilk kıvılcım.
Mutluluğa giden yolda son engel olan düş gücünü sonlu bir evrenin merkezine Zamyatin'den başkası koymadı ey okur. Ne mutlu hasta olanlara! Çünkü hastalıkların en büyüğü düş gücünden başkası değil. Ve o düş gücü oldukça nice Yeşil Duvar da yıkılmaya mahkum olacak. Ve Zamyatin'in ruhu sonsuza dek tüm saatlerin dişlilerine çomak sokmaya devam edecek.
Distopyanın yapıtaşı olarak bilinen Biz...
Orwell ve Huxley'in eserlerini yazarken esinlendikleri Zamyatin'i okumaya başladığımda beklentim çok yüksekti. Beklentimi karşılayıp karşılamadığı konusunda emin olamıyorum. Zamyatin'in yaptığı yeni bir dünya kurmanın yanısıra ciddi bir eleştiri. Bu yüzden kitap uzun yıllr ülkesinde basılamıyor. Kusursuzluğu matematikle yakaladığını düşünen bir toplumu anlatıyor eserinde. Ama özgür olan kusursuz olamaz. Her şey sistematik ve düzen içinde, kaosa yer yok. Ama evren tam bir karmaşa değil mi?
Karakterimiz D503'ün psikolojisini okuyoruz. Yazar bu konuda çok başarılı. Öyle anlar geliyor ki karakterin kafa karışıklığı size yansıyor ve sanki bazı şeyleri anlamıyormuşsunuz gibi hissediyorsunuz. Kitabın sonu ise şaşırtmayı başarıyor.
Herkes Orwel'ın 1984'ü ile aşırı benzediğini hatta Orwel'ın büyük oranda Zamyatin'i kopyaladığını söylemişti. Ancak ben Huxley'in Cesur Yeni Dünyasını daha çok hissettim kitapta. Tek bir farkla: Biz'i daha başarılı buldum.
Kitabın dili sizi yer yer yorabilir ve yavaşlatabilir. Ancak yazarın isteğinin de tam olarak bu olduğunu düşünüyorun. Okumaya değer bir eser. Tavsiye ederim.
Devrim Bir İhtimaldi ve Çok Güzeldi!
"Sabırsız aydın buna tahammül edemedi; o haklı olarak 'her şeyi, hemen şimdi' istiyordu, diyor kitabın önsözünde Bülent Somay. Tüm huzursuzlukların kaynağı acaba hiçbir zaman gelmeyecek olan o mutlak mutluluk anına hemen ulaşmak istemek mi yoksa varlık cümlesi olarak "isyan ediyorum, o halde varım"'ı seçmekte mi bilemedim.
Modern dünyanın robotlaştırdığı insanın kendine sorduğu 5N1K sorularını kendi gerçekliği içerisinde d-503 te soruyor. Bu nedenle bundan 26 yüzyıl sonra Biz'i okuyan ve dertli herkes kendinden bir parça bulacak ve sıkışmışlığı iliklerine kadar hissedecektir.
•...eskiden bilmezdim ama artık biliyorum-ve siz de biliyorsunuz. gülmek, çeşitli renklerde olabilir. gülmek, içimizdeki bir patlamanın uzak bir yankısıdır; o bir tatil kadar renkli,bir havai fişek kadar kırmızı, mavi ve altın sarısı olabilir- bazen de patlayarak havaya püsküren insan vücudu parçacıkları olabilir...
•...kapı sertçe kapandı. kapının altına bir kağıdın sıkışmış olduğunu hatırlıyorum, kapı kapanırken yerde hışırdadı...
•...O-90 yüzünü yastıktan kaldırdı ve gözlerini açmadan “git yanımdan” dedi. ama ağlamakta olduğu için bunu “gii yaam-daan” gibi söyledi. nedense, bu saçma ayrıntı aklımdan çıkmıyor...
•...insanın kendini hissetmesi,kişiliğinin bilincinde olması,tıpkı çapak nedeniyle iltihaplanmış bir göz,mikrop kapmış bir parmak ya da çürük bir diş gibidir. sağlıklı bir göz,bir parmak ya da bir diş hissedilmez;adeta mevcut değillerdir. o zaman bilinçli olmanın bir hastalık olduğu ortada değil mi?...
•...birden içinizde bir his belirir. kollarınız başka birine aitmiş,sizi engelliyormuş gibi gelir...
•...kendinizi yatağınızda bağdaş kurmuş otururken, aynı yatakta kuruyup buruştuğunuzu ilgiyle izlerkeb düşünün. ruh halim işte böyleydi...
zamyatin ile tanışmama neden olan, vurguları, gereksizlik derecesinde var olan detaylarla özdeşleşmem ve bu kitap-rus halkı-yazarın ilişkisi sebebiyle epey ilgimi çekmiş distopik kitap. hayatınızın herhangi bir bölümüne dokunacağından eminim. ne olursa olsun herkesin okuması gereken bir yapıt olduğunu düşünüyorum.
