yazmayacaktım yazmayacaktım ama tutamadım kendimi.
Kitabı büyük bir beklentiyle aldım. Bu konuda kendimden bir şeyler bulabilmeyi ve biraz olsun teselli olabilmeyi arzuluyordum. Güzel güzel ilerlerken şu satırlara denk geldim. Devam etmek istedim ama sürekli aşağıda yazdığım satırların minvalinde ilerliyordu. Kapattım kitabı.
Satırların vurgulu kısımlarını paylaşıyorum. yorum yapmamaya çalışacağım. başarabilirsem.
‘mezar taşı yerine numara koymak (PKK mezarları) cenaze namazı kılmamak (“darbeciler”) hain mezarlığı açmak (“darbeciler”) gerçek tutkusundan ve ölüm ahlakından değildir. Ölümlü varlıkların ölme ve gömülme hakları vardır. (((sayfa 66)
O kadar korkuyorum ki ya öyle değilse ve ben öyle yansıtıyorsam diye. Defalarca kez okudum bu satırları. Ama başka bir açıklaması yok, olamaz. Sayfanın devamında ölümün ortaklığından ve bütün insanların ölümünün eşit olması gerektiğinden, eşit muamele görülmesi gerektiğinden bahsediyor.
“kendi içkinliğimizin dışına çıktığımızda, çıkabildiğimizde, henüz hayattayken, birbirimizi ve sınırı paylaşabileceğimiz yegâne ortaklık: ölüm ortaklığı. Ötekine, büyüyen çocuğa, oynayan genç hayvana, son nefesini veren yaşlıya duyabileceğimiz en büyük duygu olan şefkat. Ötekinin ölümlülüğünü korumak, gözetmek, güzelliğinin buyurgan bir kalıcılıktan değil, geçicilikten geldiğini teslim etmek… “
Bundan sonrasını kitabı almayı ve okumayı düşünenlere bırakıyorum. Kimseyi hiçbir konuda etkilemek istemiyorum. ama bu paragrafların yazılı olduğunu bilmeniz gerekir diye düşündüm. Zira ben biliyor olsaydım ne kitabı alır, ne de buraya kadar okurdum.
