Bir tek ben mi bu sorunu yaşıyorum?
Yazdığım incelemedeki hataları düzeltmek için “incelemeyi düzenle” seçeneğine tıklıyorum ama incelemem açılmıyor. Önceden böyle bir sorun yoktu. Benden başka bu sorunu yaşayan ve/veya çözüm önerisi olan var mı acaba? 
1000Kitap
Öylece
Kalakalmışım yalnızlığımın kıyısında.
Gün batımı gözlerimde, birde senin hayalin.
Mısralarım, dizelerim, yazdığım onca kelime..
Kendimi avutmamın hiç anlamsız bahanesi.
-Can TUTGAÇ
"Tek bir Gün'süz," diye fısıldadı sır verircesine, nefesimi tuttum. Yazdığım şeyi duymak... "Her günün karanlıkta?"
Ayrılık Şiiri
Her satırı
mendireğe dizili karabatağa benzeyen
bir mektup bırakarak
balıkçı koyundan
sisler içinde uzaklaşan kayık gibi
bir sabah usulca ayrıldın
koynumdanBütün yolcularını
boğaz köprüsünün çaldığı
araba vapurunun
boş seferleri
gibi yalnızca rüzgar
gezinir sensiz
yüreğimdeDurgun bir sudur aslında deniz
ki çocukların
acemi oltalarını denedikleri
kuytu bir iskelenin
tahtaları altına yazdığım
ayrılık şiirini okudukça
dalgalanır.
Sunay Akın
Yazdığım bir sürü şey yüzünden başım belaya girdi. Öte yanda, bela kitap sattırır. Ama, işin esasına inersek, ben kendim için yazarım…🦋
Bukowski
Soma maden faciasını öğrendiğimde yazdığım şiir. Saygıyla anıyorum...
MADEN İŞÇİSİ - 14 MAYIS 2014
Karanlıklar içinde, sesim duyulmaz:
Ben bir maden işçisiyim...
Cennetin içinde cehennemdeyim:
Her yer karanlık, ölüyorum!
Sesimi duyan,
Sesimi duyan yok mu?
Direniyorum, daha çok göreceğim gökyüzünü...
Direniyorum, ölmemek için!
Direniyorum, nereye kadar?
Hayatım bu kadar değersiz mi?
Bu kadar kolay mı ölmek?
Ailemi özlüyorum, karımı, çocuklarımı...
Havamız bitiyor!
Arkadaşlarım ölüyor, arkadaşlarımla ölüyoruz!
ÖLÜYORUZ!
ÖZLÜYORUZ, ÖLÜYORUZ!!!
ÖLÜYOOORUUUZ!
ÖLÜ...
-Erkan Uluğ
Düşünceler bir rafa sığabilir mi ?
Duygulanmamak elde değil; düşüncelerin ete kemiğe büründüğünü görmek büyüleyici. Yazdığım karakterler sessizce keşfedilmeyi, tanınmayı bekliyor. Artık yazmaktan daha meşakkatli bir aşamadayım: Onları dünyaya tanıtmak, insanların zihnine ulaştırmam gerekiyor. Bu zamana dek tek bir bedende defalarca yeniden doğan düşüncelerim, şimdi başka zihinlere yolculuk etmeli. 
Protagonist
Dünyanın durumu ne tuhaf. Her coğrafyada bir yangın var. Bu yangını sabah akşam bağırsan yaşam ıskalanıyor; sesini çıkarmasan birileri suç ortağı ilan ediyor. Bağırsan da bağırmasan da, bir şey yapabilecek olanlar kılını kıpırdatmıyor. Bir insanlık çıkmazı... Matsuo Başo, "Unutma, cehennemde yürüyoruz çiçeklere bakarak," derken bundan
Çikolatalı Kuruvasanlarım, benim yazdığım kitabın konusunu anlatmamı istermisiniz? (İstediğiniz gibi yorum yazabilirsiniz. Küfür ve hakarethariç.)