Önemli olan dünyada olması insanın, yeryüzündeki varlığın yanında duruş nedir ki? Soluk alıp vermek zorunlu yalnızca, avarelik edilmese de olur, arkadaşlık edilmese de, açıkça itiraf etmek koşuluyla kendinizi ölmüş bile sayabilirsiniz, daha özgürlüklere açık bir düzen düşleyebilir misiniz, bilmiyorum, ben düşleyemiyorum. Bu koşullarda başka yerdeyim, başka biriyim demenin anlamı yok, bu durumda gereksinme duyduğum her şey elimin altında, ne yapmak için, bilmiyorum, yapmam gereken şeyleri, işte yeniden yalnız başımayım, nasıl da rahatlamış olmalıyım böylece. Evet, şu anki gibi öyle anlar oluyor ki ben elimden bir şeyler gelebileceğini duyumsuyorum yeniden. Sonra eskiye dönüyorum, canlılığım yitiyor, uzaklaşıyorum yeniden, yeni bir uzak öyküyle, kendimi uzakta bekliyorum öyküm başlasın diye, bitsin diye, bu ses benim olamaz bir daha. Gidebilsem eğer oraya giderdim işte, varolabilseydim eğer orada olurdum işte.