Yeşil Yol filmini çoğumuz izlemişizdir. Mükemmel bir filmdir. Tabi filmi izlediğim vakitler kitap okumuyordum. Bu eserin de 
Stephen King'in kaleminden çıktığını bilmiyordum. Eserimizin baş karakteri John Coffey, kahve gibi, ama farklı yazılıyor. Ellerinde iki çocuk ölüsü ile bulunur ve hapise atılır. Kendisi dev gibi bir adamdır. Zaten gardiyanlar bunu görünce neye uğradığını şaşırır. Baş gardiyan bunun yakın dostu olur. Kısacası Patron! İdama mahkûm edilmiştir John Coffey. Sadece zamanını bekler. İdamlar ise elektrikli sandalye de gerçekleştirilir.
-"Hiç kimsem yok patron."
-Ne de olsa, atasözünde dendiği gibi, bozuk bir saat bile günde iki kez doğruyu gösterirmiş.
-John Coffey ki, gözleri her zaman yaşlarla dolu; tıpkı asla iyileşmeyecek bir yaradan akan kanlar gibi.
-Zamanı geri çevirebilmek için her şeyi verirdim ama bunu kimse yapamaz.
-"Gördüğüm ve hissettiğim acılardan yoruldum artık, patron. Yağmur altında bir ispinoz gibi yalnız, hep yollarda olmaktan yoruldum. Hiçbir zaman bana eşlik edecek, bana nereden geldiğimizi, nereye gittiğimizi ve nedenini söyleyecek bir yoldaşım olmadan. İnsanların birbirlerine karşı bu kadar kötü olmalarından yoruldum. Yardım etmeye çalışıp da edemediğim bütün o zamanlardan. Karanlıkta olmaktan yoruldum. Asıl da acıdan. Çok fazla. Eğer sona erdirebilseydim, yapardım. Ama yapamıyorum."
John Coffey hücresinin kapısında durmuş o garip, dalgın gözlerinden yaşlar boşanıyordu. Sanki iyileştirilemez ama garip bir biçimde acı da vermeyen bir yaranın kanamasını seyreder gibiydi.
John Coffey ki, gözleri her zaman yaşlarla dolu; tıpkı asla iyileşmeyecek bir yaradan akan kanlar gibi.
Bazen dalıp yağmur altındaki o altgeçidi ve gölgelerin arasında duran John Coffey'i görüyorum. Bu küçük düşlerde asla bir yanılsama değil; her zaman kesinlikle o, benim kocaoğlum orda durmuş seyrediyor.
Sayfa 399Kitabı okudu
Yine de bu Tanrı kendi bildiğince, hiç düşünmeden, yalnızca iyilik yapan John Coffey'i kurban etti. Tıpkı bir Eski Ahit peygamberinin savunmasız bir kuzuyu kurban etmesi ya da Hz. İbrahim'in bırakılsa kendi öz oğlunu kurban edeceği gibi. John'un, Wharton'un Detterick ikizlerini birbirlerine olan sevgileriyle öldürdüğünü ve bunun her gün, dünyanın her yerinde olduğunu söylediğini hatırlıyorum. Eğer bu oluyorsa, Tanrı izin verdiği için oluyor ve biz, "Anlamıyorum, " dedikçe Tanrı da cevap veriyor: "Bana ne."
Sayfa 398Kitabı okudu
"Lütfen patron ,yüzüme o şeyi geçirmeyin," dedi fısıltı halinde bir iniltiyle. "Lütfen beni karanlığa gömmeyin ,karanlığa göndermeyin, ben karanlıktan korkarım. "
Sayfa 379 - Altın KitaplarKitabı okudu
"Onları sevgileriyle öldürdü, birbirlerine olan sevgileriyle. Bu her gün olur,dünyanın her yanında."
Sayfa 367 - Altın KitaplarKitabı okudu
Offf Coffey :,(
"İnsanların birbirlerine karşı bu kadar kötü olmalarından yoruldum. Yardım etmeye çalışıp da edemediğim bütün o zamanlardan. Karanlıkta olmaktan yoruldum. Asıl da acıdan. Çok fazla. Eğer sona erdirebilseydim, yapardım. Ama yapamıyorum."
Sayfa 366 - Altın KitaplarKitabı okudu
"Gördüğüm ve hissettiğim acılardan yoruldum artık, patron. Yağmur altında bir ispinoz gibi yalnız ,hep yollarda olmaktan yoruldum. Hiçbir zaman bana eşlik edecek, bana nerden geldiğimizi, nereye gittiğimizi ve nedenini söyleyecek bir yoldaşım olmadan. "
Sayfa 366 - Altın KitaplarKitabı okudu
"Yatma zamanı bir ışık açık bırakıyor musunuz? Çünkü bazen karanlıktan korkarım biraz , eğer yabancı bir yerdeysem."
Sayfa 18 - Altın KitaplarKitabı okudu