Kitap İslam öğretilerine hiç uymayan bir yaratılış hikayesiyle başlıyor. Yaratıcılık kanuna karşı “yaratıcıya düşman”’bir dille yazılmış. Çok şaşırdım. Yazar “tanrı tanımaz” biri mi bilmem ama bunları yazan kesinlikle “tanrı düşmanı” biri. Kitapta yaratıcıdan “efendi” diye bahsediyor ve Kabil kardeşini öldürdükten sonra kitap boyunca efendinin kötü biri olduğunu ispatlamaya çalışıyor. Kitapta Kabil sürekli zaman içinde yolculuk ediyor. Zaman içinde ettiğinyolculuklar ve hikayeler şöyle: Hz. İbrahim Kurban hikayesi, Hz. Nuh Tufan hikayesi, Sodom ve Gomore hikayesi, Lut Kavminin hikayesini, Lilit’in hikayesi, Hz. Musa vs.Hikayesi tabiki bu hikayelerin hiç biri İslam öğretisiyle örtüşmüyor bence diğer dinlerde anlatılanlarla da örtüşmüyor. Çünkü bu hikayelerin sonunda hep toplumsal olumlu bir mesaj vardır. Ona göre yaratıcı bu hikayelerde hep insanlara kötülük etti. İnsanlar üzerinde şeytanla bahis oynadı. Kitap boyunca yaratıcının yani “efendinin” kötü ve aciz olduğunu ispatlamaya çalıştı. Aslında “efendi”den daha üstün bir güç olduğunu ispatlamaya çalıştı, ispatladı da. Bu noktada ben şöyle düşünüyorum. Burda Kabil’in düşman olduğu kötü ve aciz olduğunu ispatladığı yaratıcı olduğu zannedilen ve “efendi” diye adlandırılan kişi aslında “ŞEYTAN”ın ta kendisi. Kitaptaki şeytan da şeytanın kendi çocuklarından biri. Ve Kabil’in kendini “yaratıcı zanneden” kötü ve aciz efendinin üstün güç ise “GERÇEK YARATICI” Umarım son kısmında kafanızı karıştırmamışımdır. Bence her kitap okunur ama bu kitap “Okumasanız da olur.” Kategorisinde.
