Bir şeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum. Yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var.
Güçlü kalmaya çalışmanın yükü var üzerimde.
Sevdiğim adamın sevmeyişi var.
Babamın dahi sevmeyişinin acısı var işte şuramda.
Annemin kimsesizliğinin yükü var üzerimde.
Dayak yediği gün pişirdiği yemeklerin acısı var ağzımda.
Bilmiyorum işte...