Yokluğun cehenemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini.
Ahmed Arif 💙
Hasretinden Prangalar Eskittim
Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok, apansız inen akşamdan,
Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,
Seni, anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini... 
RUHSUZ 
Hasretinden Prangalar Eskittim Ahmed Arif
Hüzne Elden Teslim / #yolhikâyeleri
Gecenin tam orta yerine bir dağ yüceliği gibi çöküyor yokluğun...
Sanki göğsüme öküzler gelip de oturmuş gibi...
Bir kadeh buzlu sek viskiyle sevişiyor kırık bir parça bitter çikolata ve sorsan durumumu tam bir acı sos kıvamından halliceyim...
Ben yine kendi yalnızlığımı başka bir koyda uyuyup uyanırken buluyorum, birden bire şair, birden bire huşu içinde.
Ve yine aynı şekilde özlemli.
•Olsam bile kalabalıklar içinde yokluğun var eder iliklerimde hiçliği
Yazın mont giyen evsiz şarapçı dayı da bıraktı şerefime içmeyi
•Şişelerin dibindekiler gibi biter sandım ama sürecek şarkın
Bir ömür sana mahkum etse, beni adaletinle yargın
HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM
Seni, anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
Ard- arda kaç zemheri,
Ahmed Arif
Seni anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
Art arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu
Dışarda gürül gürül akan bir dünya…