Varlık ile yokluk arası ince pamuk ipliği
Bir damlayla taşar bardak
Sevgi de olur, öfke de
Ne ara doldu anlamazsın sırtındaki pis heybe
Ağır gelir yük artık
Dinlen, bırak yere
Çevirdi başını yine, gözler çok öfkeli
“Olmaz dedim ya! Üzerine bulaşır kara toprağın pisi.”
Kibrine bakın şunun,sanki temiz kendisi!
Gün geçer, gece geçer, heybe döner kambura
Şimdi durmak lüzumsuz, o da senden bir parça
Kurtulmak istesen de etinden sökemezsin
Beğenmediğin kara toprak paklar seni anca