Kimi zaman çocukluğumuzun bir noktasında birisinin bizi kenara çekmesinin, uzun bir değnekle, sanki duvara asılı bir coğrafi harita varmış gibi hayatımızın gelecek günlerini bize göstermesinin ne kadar güzel olacağını düşünürüm.
Babam bir keresinde birbirine sarılmış olarak oturan bir çifti işaret ederek “Neden bütün âşıklar denize bakmayı severler, biliyor musun?” dedi. “Çünkü aşklarının ufuk gibi sonsuz olduğunu düşünürler. Hayalî olan duygularını, hayalî olan bir çizgiye bindirirler.”
Belki de bu günleri yaşamak için doğmuşumdur.
İnsanı her şeyi yiyen bir tüketiciye, daimi olarak tatminsiz bir varlığa dönüştürmek istemiyorlar mı? Satın alıyorum, o halde varım: Hepimizin koyunlar gibi uysallıkla sürüklendiği ufuk budur; tek fark şu ki bizim hedefimiz ağıl değil, uçurumdur; putperestlik daima insanın yüreğinde pusu kurmuş durumdadır.
Ben onu aramazsam, onun aklına beni aramak gelmiyor.
İnsan, insan için acının, kusurun olmadığı bir dünya hayal ettiği zaman aslında ağları parçalıyor.
İnsan genellikle evinde bulamadığını arzu eder .
"Gerçeklik bakış açılarına göre değişir. "
Yürek parçalanırken nasıl bir ses çıkartır?
Sayfa 74
Gerçekten özgür olmak insanın sahip olduğu en büyük zenginliktir.
Sayfa 111
... nereye gitmekte olduğumuzu sormadan önce, nereden geldiğimizi keşfetmemiz gerekir.
Sayfa 97 - Can Yayınları - 1. BaskıKitabı okudu
Akıl gidiyor ama kalp dayanıyor;
Kalp artık boş bir midye kabuğu haline gelen bedende bile yıllarca çarpmayı sürdürebilir.
Sayfa 31Kitabı okudu