İnsanlar çok düşüncesiz !!!
Şu misafir benim moralimi bozmak için mi geliyorlar. Daha mezun olmadan kendileri beni bunalıma koydular. Yok neymiş "Tarihte" atama yokmuş. Yutkunamadim yaaa...! Sen söylemezsen ben bilmiyordum sanki... Sen de okumuş cahilsin ben bunu yüzüne vuruyur muyum????
Dost
Seni gördüm karsimda yutkunamadim
Dost bildiğim, nasilsin dedi, iyiyim dedim.
Sen nasilsin dedim, iyiyim dedi.
İyi değildi, iyi değildim.
Bedenimi orda birakti ruhum dans etti kalabaliga inat, çünkü seni görmüştüm.
Gözlerinden okudum iyi olmadigini
Bir heceye sığdırdım acımı,
ayaküstü anlatilcak gibi degil,
yarida kalmasin sözüm, sevmiyorum.
Bana gelsene dedin sonra, gelirim dedim
Ama ne sen beni bekledin, ne de ben sana geldim.
Eski dostum; belkide eskisi gibi dost olamayacağız artık ama ben bir seni bildim dost diye gerisi hep gayri hikaye...
Gözlerinden anlıyorum acını, gözlerimden anlıyor musun acımı?
En çok sana anlatmak isterdim yitip giden herşeyi, bir sen anlardın beni, yalnızca senin sözlerin teselli olurdu bana...
SENİ DÜŞÜNÜYORUM
Bilmiyorsun sen
Ben seni düşünüyorum
Başım ağrıyor yine
Nereye koydum şu asprini
Aynada solgun yüzüm
Saksıda solmuş veremediğim gülüm
Hiç sevmedim şu sigarayı
Fena öksürtüyor meret
Belki karşılaşırız diye hatta karşılaşabilmek için bildiğim tüm duaları okuyup Allah'a yalvararak aylarca it gibi sokaklarda dolaştım. Gidebileceği her yere gittim, geçebileceği tüm sokaklardan geçtim, sevdiği tüm mekanları, tüm mağazaları dolaştım. Karşılaşsak ne olacaktı bilmiyorum, ne diyecektim, niye karşılaşmak istiyordum..
Karşılaşmadık.
Bende zamanla kabullendim bazı şeyleri. Benim aylarca o'nunla karşılaşma umuduyla ayaklarımı parçaladığım zamanlarım oldu, o istese beni bıraktığı yerde bulurdu. İstememiyordu demek ki, bu yolun da sonu buydu bana çıkmaz, o'na otoban! Gün geçtikçe de iyileştim, hastalıktı abi bende. Zamanla alıştım, yokluğuna. Aklıma geldiği gecelerde ağlaya ağlaya uyuyakalıyordum ama eskisi kadar da acımıyordu işte. Koydum kafama "vazgeçeceğim" dedim. Ağlaya ağlaya, yana yana vazgeçeceğim. En azından umudumu yitirmiştim. Umut işkencedir, böyle zamanlarda.
Bir gün oturuyorum bi yerde, bi baktım bu. Tornavida soktular sanki ciğerime, yutkunamadım. Geçti oturdu karşıma dizlerim titriyordu "unutamadım seni" dedi. Pazarda annesini kaybetmiş çocuk çaresizliği ile tuttum elinden.
Yine gitti,
Yine geldi.
Ne gidişi bitti, ne gelişi. Ne "gitme" demeye izin verdi, ne de "gelme" demeye fırsat.
Ben ne zaman unutmaya, vazgeçmeye karar versem beni seviyormuş gibi davrandı abi.
İnandım.
Ben o'na her seferinde en az bir dine inanır gibi, inandım.
Her aşkta biri yanar ya illa, bu aşkın günah keçisi benmişim.
Her aşkta biri ölür ya illa, bu aşkın da ölmesi gerekeni benmişim..
Hayır!
Yorulmuşum. Gerindim. Esnedim. Ağırlaştım. Daldım. Uyudum. Susadım. Kalktım. Üşendim. Yattım. Uyudum. Öptü. Uyandırdı. Güldüm. Öptüm. Sarıldık. Uzandık. Gecikiyorduk. Kalktık. Yıkandım. Kurulandım. Giyindim. Giyinmiş. Hazırlanmış. Çıktık. Kilitledik. Fırladık. Yürüdük. Bindik. Tutunduk. Baktık. Düşündüm. Düşündü. Düşündük. İndik. Üşüdük. Sokulduk.
Epub
Özledin mi diye sordular. İsmin geçti yutkunamadım.
Bir Yağmurumuz Olamadı
Caddenin sonuna yaklaştık. Sigara paketini avcuma bıraktı. Çakmağı da uzattı.
“sen çıkmaz sokaklardan çıkacak kadar cesur değilsin” sustu.
Ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Sesi zehir gibi acıydı. Yutkundu. İnce ve kısa parmakları yüzüme yaklaştı. Tenime dokundu. Başını hafifçe sola eğdi, gözleri doldu. Dudaklarımı okşadı
“çok sevdiğin kadınlar olsun hayatında, sen güzel seversin”.
Onlarca yazımı okumuştu. Hepsinin başka kadınlara yazıldığını bildiği halde, en sevdiği cümleleri seçer, altını çizerdi. Birlikte imla hatalarını düzeltirdik. Boş zamanlarımızda, kordonda çimenlere uzanır, sigaramızı paylaşır, geleceğe dair, bütün hayallerimizi kurgular, detayları konusunda tartışırdık. Benim dediğim olurdu sonunda. Sığındığı limanın bir tuğlasını bile kırmaktan çekinirdi. Titizdi. Bir karışını bilmediği İstanbul’dan en az benim kadar nefret ederdi. Ne zaman İstanbul’dan bahsetsem, hem hayretle dinler hem de ufacık gözlerinin içindeki hayat dolu bakışlarına gölge düşerdi. Zannediyorum, korkuyordu.
Sevememiştim, kendime ilk kez bu kadar öfkelendim. Yüzünde huzura dair onlarca tomurcuk vardı, ben hepsini görmezden gelmiştim. Aynı sokakta değildik, olamadık. Benim çıkmaz sokaklarımda dolandı, geç geleceğimi bildiği halde tren garlarına erkenden koştu. En sevdiğim parçaları sevdi, en sevdiğim şehirleri haritalardan ezberlerdi.
Pürüzlü gülüşlerinin bir yanına hep beni katmıştı. Bense bir yağmuru ona çok görmüştüm. Yutkunamadım. Pişman oldum. Adımlarım birbirine dolandı. Islak kiremitler kurudu, telefon kulübelerinin kirli camlarını onlarca yağmur yıkayıp geçti. Bir yağmurumuz olamadı..
