Her beddua tutsa, kötülerden eser kalmazdı. Ama gelin görün ki, yüzü gülmeyenler, erkenden bu dünyadan göçenler de hep iyilerdi. Siz hiç erken ölen kötü gördünüz mü?
ANNEANNEM bu dünyada bozuk madeni para gibi yaşadı. Başka birine, çoğunlukla dedeme ait bir hesabın gereksiz para üstü gibi. Ve tıpkı bir madeni para gibi, onunla ilgili her şeyin iki yüzü vardı.
Sayfa 61 - Metis Yayınları
İnsanın içini bir dert kemirmeyince yüzü böyle solar, gözleri böyle dalar mı?
Resmi kayıtlara göre bu metropolde yaklaşık on beş milyon insan yaşıyor. Bana sorarsan bu sayı yirmi milyon.
Ama şuan konumuz bu değil. Eğer şimdi gidersen seni tekrar bulabilme ihtimalim on beş milyon'da bir olacak. Ve bir insan ömrü ortalama altmış yıl.
Yani aşağı yukarı yirmi bir bin dokuz yüz gün.
Yani yirmi milyonluk bu şehirde her gün en az dokuz yüz küsur insan yüzü görmem gerekiyor ki altmış yıl içinde seni bulabileyim. Kaldı ki bu da çok uzak bir ihtimal, çünkü altmış yıl içinde ikimizden biri ölmüş olabilir. Dahası altmış yıl sonra bu gözlere, bu kalbe, bu bedene sahip olamayacağım.
Şimdi, asıl konuya gelmek istiyorum küçük hanım. Ben ömrümü seni arayarak değil, seninle geçirmek istiyorum...
Günaydın. Ait olmak ne tuhaf şey. İnsan günün akşam olacağını, haftanın, ayın, mevsimlerin biteceğini ve ölümün geleceğini bilse bile ait hisseder bir yerlere, bir şeylere. Ya da öyle zannediyor, özgürlüğünü yok ettiğini fark etmeyerek: "Uzun zamandır aynı kaldırımları çiğniyormuşum gibi geliyordu bana, kesin hiçbir nedenim olmasa da
dünyanın bu tersiyle yüzü arasında bir seçim yapmak istemiyorum, seçmesini sevmem. insanlar açık görüşlü ve alaycı olmamızı istemiyorlar. “bu sizin iyi olmadığınızı gösterir,” diyorlar. ben arada bir ilişki göremiyorum. birine aktöreye ters düştüğünü söylediklerini duyarsam, kendine bir aktöre bulma gereksiniminde olduğunu anlarım bundan; birine küçümsendiğini söylediklerini duyarsam, kuşkularına katlanamadığını anlarım.
bir adam çevresine dalmış, bir başkası mezarını kazıyor: nasıl ayırmalı onları? insanları ve saçmalıklarını?
ölümsüzlük şuracıkta, bense onu umut ediyordum. mutlu olmak değil artık dileğim, yalnızca bilinçli olmak.
önemli olan insanca ve basit olmak. hayır, gerçek olmaktır önemli olan, hepsi girer bunun içine, insanlık da, basitlik de. ve ben dünya olduğum zaman değil de ne zaman daha gerçek olurum?