Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.6
Bu kitap bana Yüzyıllık Yalnızlık kitabı tadı verdi. Onu bitirememiştim ama bunu bitirdim. :) Kitabı okurken kâh gülüp kâh ağlıyorsunuz. Olayların hızına yetişmek de mümkün değil. Nerede başladı nerede bitti anlayamıyorsunuz. Sürprizlerle dolu bir kitap. Tam bir köyden indim şehire hâli. Şehirde yaprak dökümü de yaşayan bir ailenin hikâyelerini içeriyor. Herkes kendi hâlinde ve kendi dünyasında. Bir dağılıp bir toparlanıyor. Kitapta herkes kendi yönünü ve yerini bulmaya çalışıyor. Yazar bu insanları çok iyi analiz etmiş. Kendi yaşantısından izler taşıdığını da duymuştum.
360 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
Kitap utanç kavramını farklı farklı karakterler üzerinde irdelerken aynı zamanda çok fazla politik mesaj veriyor.
Okumaya başladığım ilk anda bana nedense Gabriel Garcia Marquezin Yüzyıllık Yalnızlık kitabını anımsattı. Her iki kitapta da büyük bir aile soy ağacı var ve ikisininde anlatımında büyülü gerçeklik kullanılmış. Bazı karakterlerde birbirini anımsatsa da masalsı yanı gibi benzerlikler olsa da bir o kadar da farklılıkları bulunmakta. Yüzyıllık yalnızlık kitabını seven biri olarak açıkçası bu kitabı da beğendiğimi söyleyebilirim
Tam olarak yarısına gelindiğinde bırakmalık kitap. O kadar durağan ki sonunu görebilmek için kendimle savaştım. Ama bu sonu öyle tüm kitaba bedel olan kitaplardan da değildi. Gabriel Marquez'e ait olduğu için okumaya karar vermiştim. Bir ailenin başlangıcından sonuna kadar bütün bir yüz yılı anlatan eserde gerçeküstü olaylar gercekleşiyor. Fantastik roman izlenimini yaratıyor. Yazar kendi aile geçmişini kullanarak bir kitap yazmaya karar verdiğinden bahsetmiş ve işte bu kitapla da bu isteğini güzel bir kurguyla gerçekleştirmiş. En sıkıcı olan nokta isimlerin tekrar tekrar sonrası nesillere aktarılması. Soyağacı verilmiş de olsa bir süre sonra kim kimdi diye bakmaktan vazgeçip kitabı akışına bıraktım . Bu şekilde çok daha rahat okudum. Bir ara siyasi bir dönemi ya da olayı anlatıyor olabilir diye düşünmeden edemedim. Kitabın icindeki bazı olaylar bana öyle hissettirdi. Sabrına güvenenler okusun :)
Kitap elime yapıştı, bitmiyor, bitemiyor...Henüz bitmediği için sağlıklı yorum yapamıyorum şu anda. Ama o kadar zorlandım ki bunu sizlerle paylaşmak istedim.Başka isim yokmuş gibi tüm isimlerin Aurelino Buendia olması da hikayeyi anlamayı çok ama çok zorlaştırıyor. Kim, ne, neydi, nerede kalmıştı derken olay içinden çıkılmaz hale geliyor.
Aslında konsantre olup okumaya başladıktan sonra hızlı kaçan bir hikaye kurgusu var. Anlatımı akıcı.
Kitabı bitirdiğimde kendimi tebrik edeceğim.O zaman bu yorumumu tekrardan güncelleyeceğim.
Umarım şeytana uyup diğer kitapların bana göz kırpmasına aldanmam bu süreçte.
Yüzyıllık Yalnızlık'tan hemen sonra okudum bu kitabı. İki kitaba da kapaklarını bile okumadan pes pese başladım ve birbirleriyle bağlantılı çıktılar sanırım bu da bir işaretti. Kuşaklar arasındaki ilişkileri, ölümün ne kadar gerçek ve aslında ne kadar kolay olduğunu, en sonunda hayatın doğru degerlendirilmemiş anların pişmanlığından ibaret olduğunu ve hep daha fazlasının peşinde koşmaktansa biraz durulmamız gerektiğini anlatan güzel bir kitap. Ölüm konusu benim için hep çok ağırdır bu kelimeyi söylemekten bile çoğu zaman kaçınırım ama kitaptaki ölüm haberleri o kadar ani ve vurucu ki aslında tam da gerçek hayatta olduğu gibi. Hoşuma giden bir öğreti var kitapta "yanlış söz söyleme, yanlış yatakta uyuma, yanlış eşikten girme, elini yanlış cebe atma." Bunların hepsini yapmış bir adamın acı bir şekilde bu lafı edecek seviyeye gelmesinin kitabı. İyi okumalar dilerim.
Nazlı Eray'ın okuduğum ilk kitabı. Çok büyüleyiciydi gerçekten. Yazarın dili ve kitabın kurgusu beni hiç sıkmadı. Bilakis meraklanmamı, vay be diyerek hayretler icinde okumamı perçinledi. Fantastik türe ilgim yoktu hâlbuki - Geçen sene Gabriel Garcia Marquez'in Yüzyıllık Yalnızlık adlı romanını beğenerek okumuştum sadece. Sanırım bu türde daha çok kitap okumalıyım. - hele Türk edebiyatında hiç olmaz sanıyordum... ta ki bu kitabı okuyana dek... Nasıl bir kurgu, nasıl bir düşsel yolculuk... anlatmam pek mümkün değil sanırım... Maria Antonettie, Danton, Fouche, insan görünümlü robot Alain Delon ya da namıdiğer B-273X ve sonradan dahil olan Che Guevara, sonra ücra bir semtte ikamet eden Cinci Celal Hoca, karısı Hatice, cinli Talip... 1989 yılının insanları Mehmet ve Nazlı... tüm bu birbirinden bağımsız karakterleri bir arada toplayan Arzu Sapağı... tarihler arası sürekli dikey geçişler... 1989 Ankara'sından bir anda 2020 Newyork'una geçiş... (2022 yılına girecek olan biz için 2020 Newyork'unun fazlaca abartıldığını da düşündüm. En nihayetinde her şey yüzde yüz mekanik değil...) yürüyen kaldırımlar, rüya ekranları ormanı, gizli orman ve özgürlük sigaraları... Bir solukta, acaba sonra ne olacak, nelerle karşılaşacağım ilerleyen sayfalarda diye diye çabucak bitirdiğim kitaplardan. Şimdi biraz üzerine düşünmem lazım. Ben de kendi Arzu Sapağı'mı yaratmalıyım. Düşlerimde buna mesai harcamam lazım.. Fantastik türe ilginiz varsa ve bu kitabı okumadıysanız muhakkak okumanızı tavsiye ediyorum. Siz de keyif alacaksınız eminim.. Ben de Nazlı Eray'ın başka kitaplarına bakmalıyım sanırım. Keyifli okumalar.
