Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Kitabı beğendiğim için bayılarak okumadım ancak bitirmek için de okumadığımı söylemem gerekiyor. Yüzyıllık Yalnızlık sade bir dille, çok fazla dalgalanma yapmayıp düz ilerleyen ancak bana göre büyük bir ustalıkla yazılan bir eser. Çünkü daha 50-70 sayfasını okuduğumda, okuduğum yere kadar büyük bir roman çıkacağını ve yazarın ne kadar çok şey anlattığını düşünmüştüm. Bu romanın sonu nereye varacak diye bekleyerek okudum sonunu diyebilirim. Sona geldiğimde ise büyük bir şaşırma yaşadım kendimce. Macondo köyünü kuran bir sülaledenin ilk kanı taşıyan kişiden kanın son sahibine kadarki kişileri ve olayları anlatıyor roman. Kitapta bazı gerçek dışı olaylar yaşanıyor ancak bu da romanı daha da güzel kılıyor kanımca.
Yüzyıllık Yalnızlık
“Dünya öylesine çiçeği burnundaydı ki, pek çok şeyin adı yoktu daha ve bunlardan söz ederken parmakla işaret edip göstermek gerekirdi.”
Yüzyıllık Yalnızlık 1982 Nobel Edebiyat Ödülü almış bir kitap. Yeni bitirdim ve hemen yorumumu yapmak istedim. Bu burada ilk kitap yorumum olacak bu yüzden benim için hep özel bir kitap olacağı kesin. Aslında uzun
·
Puan vermedi
Hiçbir kitabı yarım bırakmadım şimdiye kadar ama bu kitap sürekli aynı şeyi tekrarlıyor ben pek beğenmedim. Kitabı bitirmek için Kendimi ne kadar zorlasam da bir yerden sonra okumaktan vazgeçtim.
Yalnızlık hem de kalabalık bir aile içinde yüzyıllık yalnızlıklara gömülmüş bireyler.Odasına çekilmiş, bulduğu meşguliyetlerle cebelleşen ve yalnızlığa hapsolmuş insanlar.Bu insanlar ki kaderin elinde oyuncak olmuş isimlerin onlara verdiği bahtsızlık ve mutsuzlukla şehvetin esiri olmuş.Büyüklerinin kirlettiği yaşamı onlardan miras alıp devam ettirmişler.Mutsuzluğun ,çaresizliğin en yoğun olduğu zamanlarda evleri temizleyip kötü havayı,ruhu çiçeklere bakarak,böcekleri,karıncaları öldürerek kovmayı çalışmışlar.Ama mutsuzluk mutsuzluğu mıknatıs gibi kendine çekmiş ve Buendia ailesinin peşini hiç bırakmamış.Ölümünü bekleyen,ölümün yaklaştığını hisseden ve bunun için kendi kefenini hazırlayan kahramanlar da dikkat çekici .Sevgiyi ,aşkı şehvet ve tutkudan ibaret sanan fakat sevgisiz insanlardan oluşan bireyler…Ketum,gaddar,ruhsuz bir aile
Yazar her kahramanı kitabın baş kahramanı yaparak o kahramanın hayatını derinlemesine işlemiştir.Her kahramanın bir hikayesi var.Tabii yazar bu hayatları bize verirken mitleri,kapitalizmin getirdiklerini ve götürdüklerini de es geçmemiş.Macondo’ya gelen ilk tren,sinema,tiyatro,uçak,sal,tekne,Muz şirketi…. Kahramanların yoğunluğu ve isimlerinin benzerliği kitabı okumakta okuru zorlamakla birlikte bıraktığı lezzet azımsanmayacak kadar fazla. Aslında hepimiz kendi yalnızlığımızı yüreğimizin içinde ,kalbimizin odacıklarında,yaşıyoruz,yaşamaya devam ediyoruz. Yalnızlıkların bizi yanlışlara sürüklemeden yaşanması dileğiyle…
5 sene evel kitaba başlamış fakat okumakta zorlanıp yarıda bıraksamda, 5 senedir hep aklımın bir köşesine yer edinmiş kitaptı. Dili sade ve süsten uzak olupta, kendini Bu kadar yavaş okutan bir kitap görmedim ben. Buda kitaptaki insan kalabalığından ve akrabalık ilişkilerinin fazla olmasından kaynaklanıyor.Kitaba başlarken ilk saygada soy ağacı olsada bence yetersiz. Kendi soyağacınızı kendiniz oluşturun derim ben. Onun haricinde Yazarın kendi çocukluk yıllarında yaşadıklarından bahsettiği nöbel ödüllü kitabı.Kitabı okuyunca normal yaşantılara şahit olmadığına hak vereceksiniz.
Yazar, büyükannesinin hayatı bu kadar değerli kılan şeyleri duygusuz tavrıyla ve zengin imgeleriyle anlatması ona ilham kaynağı olduğunu söylüyor. İşte kitabı ilginç yapan şeyde bu. Gerçekten kitabı okurken sizde bu büyüye kapılıp, okurken sıradan ve olağan akışa uyup tepki veremediğinizi gözlemleyeceksiniz. Yazarın bunu okurda başarabilmesi benim
"İşleneceğini herkesin bildiği bir cinayetin öyküsü" kitabın başına yazılan bu söz aslında kitabın özeti niteliğinde.
Santiago Nasar'ın ikiz kardeşler tarafından öldürülmesini konu alıyor . Diğer cinayet romanlarında farklı olarak Kırmızı Pazartesi kitabı katilin kim olduğuna değil cinayetin neden işlediğine yönelik bir kitap.
Yazarın Yüzyıllık Yalnızlık kitabıyla kıyaslayınca oldukça kısa ve sade bir kitap olduğunu söyleyebilirim.
Hem Uzak İhtimaller Diyarı Hem Burnumuzun Dibi
Yarı masal yarı gerçek... Hem uzak ihtimaller diyarı hem burnumuzun dibi!
Klasik bir Anadolu ailesinin köyden kente göçünü diyaloglara dahi ihtiyaç duymadan soluksuz yazmış Latife TEKİN. Sanki masanın başına oturmuş, yazmış ha yazmış hiç kalkmamış başından. Ben de okudum ha okudum, kuşun kanat çırpışı misali ilerledi sayfalar.
Her sayfada beni huzursuz eden bir taraf buldum, çünkü kendimi her sayfada başka bir kahramanda buldum. En çok da DİRMİT'te. Kitaptaki bildik manzaralar hem rahatsız edici hem büyüleyici. Bu büyünün etkisinde kalıp kitabı elimden bırakamadım, bıraksam göz ucuyla kitabı izlemeye, içimden Dirmit'le konuşmaya devam ettim. Ben Dirmit'i duydum, bir ağıt da kendime yaktım. Eminim kitabı okuyan birçok kadın da yaşadıklarına ve yaşayamadıklarına bir ağıt yakacaktır.
Kitabı okumakta geç bile kalmışım.
* Kitap bana hem Yüzyıllık Yalnızlık tadı verdi hem de soluksuz anlatımı bakımından Ayfer TUNÇ'un Bir Deliler Evinin Yalan Yanlış Anlatılan Kısa Tarihi'nin tadını verdi. İki eserin de bende yeri ayrıdır.
Adı Umut umutlarını yitirmiş ruhsal çöküntü de ailesi yardım etmek istiyor ama ellerinden birşey gelmiyor .Ona sadece babaannesi yardım edebilir 80 li yaşlarından 30 yaşına geri dönmüş babaannesi.
Umut makine mühendisliği okumuş ama iş bulamayan bir kişidir . Babaannesi ona bir gün bilgisayarda yazı yazarsın değil mi diye soruyor Umut da evet diyor ve başlıyor serüven babaannesi aslında hiç yaşamadığı ve yaşadıklarını harmanlayarak bir roman yazdırıyor Umut 'a
Zamanla Umut değişiyor .Kitap okuma ,hayattan zevk duymaya başlıyor
Tabi babaannesi de öykü anlatmaktan memnun ne de olsa Gerçek mi yoksa düş mü ? diye soruyor insan kendine ama kitabı okudukça anlıyorsun Umutun ninesi sanki 80 li yaşlarından 30 yaşlarına dönmüş gibi anlatıyor sanki gerçekten yaşamış o günleri ...
Kitabın sonunda Umut ninesinin yatakta uzanırken buluyor ve elinde " Yüzyıllık yalnızlık " adlı kitap var sonra fark ediyor ki ninesi hayata gözlerini yummuş .
Yüzyıllık Yalnızlık
İlk başladığımda ben bu kitabı nasıl bitireceğim diyordum ama sonra.. Severek okuduğum bir kitap. Sahi ne diyordu sevgili yazar “Kör talih doğuştan yakama yapışmış, ölünceye kadar da bırakmayacak.”