İnsanların zamanını çalarak hayatını sürdüren duman adamları durdurmaya çalışan küçük Momo ile modern dünyanın hayatımızı nasıl yönettiğini görüyoruz. Duman adamlar, Hiçbir zaman sokağındaki Hiçbir yerde evinden dağıtılan zamanları zehirler insanları hasta ederler.
Momo, Hora Ustadan gözünü ayırmadan sordu "Bu nasıl bir hastalık?"
"Önceleri pek farkına varılmaz. Günün birinde insanın canı artık hiçbir şey yapmak istemez. Hiçbir şeyle ilgilenmez ve kurur gider. Üstelik bu isteksizlik geçici değildir, giderek artar. İnsan kendinden hoşlanmaz, sanki içi bomboştur ve dünyayla bağdaşamaz. Sonraları bu hisler de kalmaz ve hiçbir şey hissetmez olur. Bütün dünyaya yabancılaşmış ve hiç kimse onu artık ilgilendirmez olmuştur. Ne kızgınlık duyar ne de hayranlık. Ne sevinmesini bilir ne üzülmesini. Gülmeyi de ağlamayı da unutmuştur. Böyle bir insanın içi kaskatı kesilmiştir. Bu durumda hastanın iyileşmesine olanak yoktur. Bomboş, kül rengi bir yüzle ve nefretle çevresine bakar, tıpkı duman adamlar gibi. Onlardan biri olup çıkmıştır." diye anlatır Hora Usta.
Zaman hırsızı modern dünyada yetişkinlere kalan zamandan, çocukların payına düşen yalnızlık.