1514 yılında Polonyalı papaz Nicholas Copemicus (Kopemik) tarafından daha basit bir model öne sürüldü.
(Kopemik, modelini ilk başta, kiliseden kafir damgası yememek için isimsiz olarak yaydı.) Kopemik'in düşünüşüne göre güneş özekte durağan olmak üzere, dünya ve gezegenler onun çevresinde dairesel yörüngelerde dönmekteydiler. Bu düşüncesinin ciddiye alınması için neredeyse bir yüzyıl geçmesi gerekti.
Derken iki gökbilimci Alman Johannes Kepler ve İtalyan Galileo Galilei Kopemik'in kuramını, öngördüğü yörüngeler gözlemlere pek uymasa da açıkça savunmaya başladılar. Aristocu/Batlamyusçu kurama,
öldürücü darbe 1609 yılında geldi. O yıl, Galileo, henüz yeni bulunan teleskop ile geceleri gökyüzünü gözlemeye vermişti kendini. Jüpiter gezegenine baktığı zaman çevresinde dönen birkaç uydu ya da ayın ona eşlik ettiğini gördü.
Bu ise, Aristo ve Batlamyus'un düşündüğünün tersine,
her şeyin dünya çevresinde dönmesinin gerekli olmadığı
anlamına gelmekteydi. (Doğal olarak, dünyanın yine her
şeyin özeğinde olduğuna, Jüpiter'in çevresinde
dönüyorlarmış gibi göründüklerine inanmak olanaklıydı,
ama Kopemik'in açıklaması buna oranla çok daha basitti.)
Johannes Kepler bu arada Kopemik'in kuramında biraz
değişiklik yaparak, gezegenlerin daire değil elips biçiminde
yörüngeler izlediklerini öne sürdü. Böylelikle hesaplar
sonunda gözlemlerle uyuşur duruma gelmişti.
Sayfa 19 - Milliyet YayınlarıKitabı okudu
Aristo, Kutup Yıldızı'nın Mısır'da ve Yunanistan'da göründüğü açıların farkından yararlanarak dünyanın çevresini 400.000 stadyum (eski bir uzunluk birimi) olarak hesaplamıştı. Bugün bir stadyumun ne uzunlukta olduğu kesin olarak bilinmiyor ama yaklaşık 190 metreye karşılık olduğu
söylenebilir.
Bu hesaba göre, Aristo'nun tahmini bugün kabul edilen değerin iki katıdır. Yunanlıların dünyanın yuvarlak olması gerektiğine ilişkin bir üçüncü savları daha vardı:
Yoksa neden ufukta gözüken bir geminin yelken direkleri gövdesinden önce görünsündü?
Sayfa 15 - Milliyet YayınlarıKitabı okudu
Daha İ.Ö. 340'ta Yunanlı düşünür Aristo Gökkubbe Üstüne adlı kitabında, dünyanın düz bir tepsi değil de yuvarlak bir küre olduğuna ilişkin iki geçerli sava yer vermekteydi.
Birincisi, Aristo, ay tutulmalarına güneş ve ay arasına giren dünyanın neden olduğunu anlamıştı. Dünyanın ay üstüne düşen gölgesi, dünya ancak küresel biçimde ise her zaman göründüğü gibi küresel olabilirdi. Eğer dünya düz bir disk (yassı bir daire) olsaydı, güneş diskin özeğinin tam altında olmadığı sürece dünyanın gölgesi bir elips (çekik daire) gibi uzamalıydı.
İkinci olarak, Eski Yunanlılar yaptıkları yolculuklardan, Kutup Yıldızının güneyde, kuzeyde gözlendiğinden daha alçakta göründüğünü
biliyorlardı. (Kutup Yıldızı, Kuzey Kutbu'nun tam üzerinde olduğu için Kuzey Kutbu'ndaki bir gözlemcinin tam tepesinde görünür, ekvatordan bakan birisi için ise tam ufuktadır.)
Sayfa 15 - Milliyet YayınlarıKitabı okudu
Günlerden bir gün ünlü bilimci söylentiye göre Bertrand Russell (Rasıl) gökbilimi üzerine söylev vermektedir.
Dünyanın güneş etrafında nasıl döndüğünü, güneşin de galaksi denen uçsuz bucaksız yıldızlar kümesi etrafında nasıl devindiğini anlatır. Konuşmasının sonunda salonun en arkasında oturan ufak tefek yaşlı bir bayan ayağa kalkar ve "Bütün söyledikleriniz saçma sapan şeyler. Aslında, dünya dev bir kaplumbağanın sırtında bir tepsi gibi durmakta" der.
Bilimci ise yüzünde esaslı bir gülümseme ile yanıtlar: "Peki, ya kaplumbağa neyin üstünde duruyor?". "Sen çok akıllısın delikanlı, çok akıllı" der yaşlı bayan, "Ama ondan aşağısı hep kaplumbağa!".
Sayfa 14 - Milliyet YayınlarıKitabı okudu
Bilginin en büyük düşmanı cehalet değildir. Bildiğini zannetme sanrısıdır.
Denklemler benim için çok daha önemlidir, çünkü politika bugün içindir, oysaki bir denklem sonsuzluk içindir.
Uzay ve zaman evrende olan her şeyi etkilemekle kalmaz, aynı zamanda her şeyden etkilenir.
"Denklemler benim için daha önemlidir zira siyaset şimdiki zaman içinken, bir denklem sonsuzlukla ilgili bir şeydir."
Sayfa 240 - EinsteinKitabı okudu
Eğer evren gördüğümüzden farklı olsaydı, şimdi burada olmazdık.