Aşk, ilk kez kazanılan bir son gibidir bazen. Bazen de son kez kaybedilen bir ilk. Aşkın çaresi yoktur derler; kim çare arıyor ki zaten?
İnanma böyle şeylere... Çaresiz aşk yoktur ;çareleri reddeden âşıklar vardır. Bu sana bir şey hatırlattı mı? Şimdi eski bir arabesk şarkı var dilimde. "seninle aşkımız eski bir roman/yandı sayfaların külüdür
Yokum ben
Kim varsa varsın , ben yokum
Hava var , su var
Hava da bedava değil artık suda
Ama varlar , ben ise yokum
Kalanlar var gidenler yok
Dönenler yine varlar
Bazı geceler çok karanlık oluyordu,
Yoktun sen...
Gece ki zaten yokluktu,
Sensizlik en büyük yoksulluk,
Yoksundu elim, yüzüm cisminden.
Aşkın nam salmışken en derinlerime,
Havasından geçilmiyordu bu fakirlikte
Yüreğimin zenginliğinden...
Ah ah neresinden başlasam. İlk genel konuşayım en iyisi kitabı anlamak ve anlatmak açısından. Daha sonra şahsi düşüncelerime gelirim.
Nâzım Hikmet Ran. En sevdiğim şair. Devrimin ve aşkın adamı. Pek çoğumuz belki de Nâzım'la devrime ve aşka inandık. Devrimi aşksız düşünemez olduk onunla. Nâzım hayatında pek çok kadına aşık olmuş ve hepsine
Yoksun...Yoktun Zaten...
Hiç bir zaman tam Olamadık seninle.. Yanyana duran iki defter yapragı gibiydik... Ne bir rüzgar gelip bizi kavusturabıldı.. Nede bız defteri kapatabıldık...
Özür dilerim, ben yine tutamadım kendimi.. Yine nefret etmedim edemedim senden, yine bitiremedim seni..Ne kadar desemde ,silemedim içimdeki sevgini.. Öyle çok özlüyorum ki seni, hayır senin yerinde olsam daha fazla kıyamazdım bana. Ama nasıl da mutlusundur şu an.Ahım kaldı sanıyorum ama yok herhalde, çok iyisin diye duydum..Öyle dediler işte, eh biraz da üzüldüm ama merak etme bende iyiyim, iyi olmaya çalışıyorum..Senden sonra ne kadar iyi olabilirsem.. zor oldu ama mutluyum artık daha az acı çekiyorum..nasıl diyebilirim alıştım sanki biraz. hayli zaman geçti böyle olması lazımdı, böyle oldu. Bazen her şey eskiye dönüyor, bir an öyle kötü hissediyorum ki..ama merak etme sonra geçiyor. bana sorsan bunun olacağı aklımın ucundan geçmezdi, ama olsun alışıyorum ben..Sonra neyin ne olduğunu da öğrendim, saf değilim artık. Ben bunları neden anlatıyorum ki.. Bak yine geldin aklıma.. Hiç yoktun ama var olman asıl zor olan..zor çok zor dedim ya alıştım ama uzatmak istemem.mutlusun diye duydum zaten. Ben de mutluyum çok . Hiç olmadığım kadar çok..İyiyim ,huzurluyum, gülüyorum eğleniyorum.. en önemlisi de sen var olabilecekken yoksun ehh daha ne...!!
Dakikalar önce bitirdiğim George Orwell in okuduğum kitabı 1984’ün incelemesini hemen yapmak istiyorum.
Düşünceleri olmadan bir insana insan demek ne kadar zorsa, bu kitapta çok daha fazlasına tanık oluyorsunuz. Gözleri sürekli üzerinizde olan bir insan düşünün. İnsan dedim değil mi, ortada insan dahi yoksa ve kafanızdaki düşünceleri bir bir